Tuesday, November 29, 2016

Missed Call

ట్రింగ్! ట్రింగ్!

నేను: హలో! హలో! హలో! హలో!

ఇది ప్రతిధ్వని కాదు. ఈ మధ్య మొబైల్ సిగ్నల్స్ సరిగ్గా ఉండటం లేదు. రజనికి reverse! మనం పదిసార్లు చెప్తే అవతలి వాడికి ఒక్కసారి వినిపిస్తుంది :(

అటినించి: సార్! ఇందాకల నాకీ నెంబర్ నించి మిస్సుడ్ కాల్ వచ్చింది!

నేను: బాబూ! నీకు మిస్సుడ్ కాల్ రాలేదు! నేను కాల్ చేసాను. నువ్వు మిస్ అయ్యావు!! అంతే కాని మిస్సుడ్ కాల్ రావడం అన్న ప్రక్రియ లేదు.

NB: కోడిగుడ్డుకి జిల్లెట్ మాక్4 తో షేవింగ్ చెయ్యడంలో ఎక్స్పర్ట్స్ కి ఒక మనవి! మిస్సుడ్ కాల్ చేయడం/రావడం అన్న ప్రక్రియ ఉంది ముఖ్యంగా మన దేశంలో అని చెప్పద్దు. ఎందుకంటే అది ఇద్దరు ఒకళ్ళకిఒకళ్ళు తెలిసిన వాళ్ళు డబ్బులు ఖర్చు పెట్టకుండా కమ్యూనికేట్ చేసే ప్రక్రియ. (తెలీని వ్యక్తీ మిస్సుడ్ కాల్ చెయ్యడం అన్నది లేదు!) కాని దానికిిి ముందస్తుగానే చెప్తారు. ఉదాహరణకి "నేను మీ వీధిలోకి రాగానే మిస్సుడ్ కాల్ ఇస్తాను. నువ్వు వెంటనే బైటికి వచ్చి నిలపడు!" అని. అలా ముందు హెచ్చరించినా మనం ఒక్క రింగ్ కి డిస్కనెక్ట్ చేసే లోపల అవతలి వ్యక్తీ కొంచం తొందరపాటు మనిషైతే అర రింగులో ఫోన్ ఆన్సర్ చెయ్యడం. మనం "నీకు నేను ముందే చెప్పాను కదా! మిస్సుడ్ కాల్ ఇస్తాను అని! అయినా అంత ఆవేశంతో ఫోన్ ఎందుకు ఆన్సర్ చెయ్యడం. నాకో అర్ధరూపాయి నష్టం! నేనిప్పుడే మీ వీధి టర్నింగ్ తిరిగాను. బైటికి తగలడు!!" అని మనం వాపోవడం కూడా తరుచుగా పెజానీకానికి అనుభవమే!!


Monday, November 14, 2016

Demonetization!





"సార్! ఆ వెయ్యి, అయిదొందల నోట్ల విషయం తవరోపాలి ఆలోచిస్తే......"

"ఇగో! సెగట్రీ! నువ్వుండగా ఆలోచించాల్సిన ఖర్మ నాకేంటి? నిన్ను సెగట్రీగా పెట్టిందేందుకు? నువ్వే ఆలోచించు! ........ఆగు! అలాగే మజ్జాన్నం Manhunt Consultants వాళ్ళకో ఫోన్ కొట్టి రమ్మను! నీకంటే బాగా బుర్రెట్టి ఆలోచించే సెగట్రీ ని తీసుకొవాల! Manhunt వాళ్ళు మాంచి చాకులాంటి మనుషుల్ని ఇస్తారంట!!"

"చిత్తం..."

పైన రాసిన సగం స్క్రిప్ట్ నా గురువుగారు ముళ్ళపూడి వారి ఒక సినిమాలోది!! మిగతా సగం నా పైత్యం ;)


Tuesday, November 1, 2016

Don't buy Chinese products?!

Can someone answer few of my queries regarding the recent bombarding by people in social media urging us not to buy any Chinese products

1. I bought an Usha fan and after a couple of months accidentally noticed the label on it which read "Made in China"! Now did I buy an Indian brand Usha or did I buy a Chinese product? Please see the photo.


2. All of you are aware that iPhones as well as many other mobiles and electronic items of leading and even not so popular brands are manufactured in China! Now are we buying the Apple brand of USA or a Chinese product?

3. I bought a Xiaomi mobile phone which is a popular Chinese brand but here's the catch! Its manufactured in Sri City in Andhra Pradesh ;) Now did I buy a Chinese product or an Indian one?!

4. All those people who are shouting from the rooftops urging fellow Indians not to buy Chinese products are not so vocal in urging their fellow Indians not to sell Chinese products! Why?! If no one sells Chinese products in India none of us can buy them and end of the story!

5. Are these people aware that banning imports from a powerful country has political repercussions and consequences apart from the economic ones? Is it advisable (and can any country has the guts) to ban imports of ALL products from China and if so why not force the central government to pass an order to that effect?! Solves the problem at the root level. Right?!

6. Does banning Chinese products apply to goods manufactured in China by Indian companies and Chinese goods manufactured in India too?!

Over to you!

Thursday, October 27, 2016

Breathless!

BREATHLESS!!

హైదరాబాద్ లో సూపర్ మర్కెట్ లో కూరలు ఏరుకొన్నాక అవి వెయ్యడానికి పక్కనే ఉన్నరోల్ లో ప్లాస్టిక్ కవర్ చించి దాన్ని అటు పక్కకి, ఇటు పక్కకి, పైకి, కిందకి, చివరిగా 360 డిగ్రీల్లోనూ విపరీతంగా నలిపి ఇక మనవళ్ళ కాదని ఒక డెసిషన్ కి వచ్చేసి దగ్గరలో ఎవరన్నా సేల్స్ గర్ల్ ఉందేమోనని అన్ని వేపులా వెదికేస్తూ, చేతులు ఖాళీగా ఉండడం ఎందుకని నలపడం కంటిన్యూ చేస్తున్నప్పుడు, చివరికి ఒక సేల్స్ గర్ల్ అల్లంత దూరంలో కనిపించగానే మనం మూగవాడిలాగా చేతుల్లో ఉన్న ఆ విసిగిస్తున్న కవర్ వాళ్ళ దృష్టిలో పడేట్టు చెయ్యగానే ఆ అమ్మాయి మాకివన్నీ మామూలే "చస్తున్నాం ఈ చేతకాని మగాళ్ళతో" అన్నట్టు మన వేపు కొంచం జాలిగానూ, వెటకారంగానూ చూస్తోందేమోనన్న అనుమానం మనల్ని కుళ్ళపొడిచేస్తూంటే, ఏమీ చెయ్యలేని నిస్సహాయతతో ఎందుకొచ్చామురా బాబూ ఈ షాపింగ్ కి అని మనల్ని మనమే తిట్టేసుకుంటూ ఉంటే, ఆ సదరు సేల్స్ గర్ల్ పెళ్లి కూతురు లాగా కాట్ వాక్ చేస్తూ మన దగ్గరకి వస్తూంటే ఆమెని మధ్యలో ఇంకో కస్టమర్ ఆపితే, వాళ్ళిద్దరినీ విడిగానూ, జమిలిగానూ తిట్టుకుంటూ, కవర్ నలపడం కంటిన్యూ చేస్తూంటే, అలా సేల్స్ గర్ల్ వేపే చూస్తూండడం బాగోదేమోనని కాస్త చూపు పక్కకి తిప్పగానే మనకి ఎదురుగా మనలాంటి ఇంకో మగజీవి అదే మనలాంటి అసహాయ వీరుడు, నిస్సహాయ శూరుడు మనలాంటి బాధే పడుతూ అదే టైం కి ఆతను కూడా మనల్ని చూసి, ఇద్దరం పరస్పరం ఓ వెర్రి నవ్వు నవ్వుతూంటే, వెంటనే మన కళ్ళ ముందు ఒక మెరుపు మెరవకుండానే, ఈ ప్లాస్టిక్ కవర్ ఓపెన్ చెయ్యలేకపోవడం అన్నది కేవలం మన ఒక్కళ్ళ పురుషత్వానికి మాత్రమే అగ్ని పరీక్ష కాదని, పెపంచికంలో ఉన్న యక్ష కిన్నర కింపురుష పుంగవులందరికీ పరిక్షని, కాబట్టి మనం మనల్ని కించ పరుచుకోనవసరం లేదని ఒక యూనివర్సల్ ట్రూత్ అర్ధం అయ్యి యురేకా అని కేకెట్టబోయి, అలా కేకెడితే తర్వాత రైలులో చైన్ లాగిన వాడిలాగా ఎక్స్ప్లనేషన్ ఇవ్వాల్సోస్తుందని అరక్షణంలో తట్టి, ఆ కేకని గొంతులోనే నొక్కేసి, ఆ ఆనందం ఎలా బైట పెట్టాలో తెలీక బైటికి ఒక చిన్న చిరు మందహాసంగా వెలువడితే, ఈ లోపల ఇంకోపక్కనించి ఇంటావిడ ఇంకో నాలుగు కూరలు ఏరేసి, ఏమిటీ ఇంకా ఒక్క కవర్ కూడా ఓపెన్ చెయ్యలేదా? పెద్ద మగాడిలా పోజులు కొడతారు ఈ మాత్రం చెయ్యలేరా అన్న అర్ధం వచ్చేలా మన వేపు ఒక చూపు చూస్తే, తట్టుకోలేక, పబ్లిక్ గా తిట్టుకోలేక, మన అసహాయతకి మనల్ని మనమే తిట్టేసుకుంటూ, అసలు ఈ తొక్కలో ప్లాస్టిక్ రోల్ టెక్నాలజీ ఏ దిక్కుమాలిన వాడు కనిపెట్టాడు అని తెలీని, కనిపించని వాడిని విపరీతంగా తిట్టేసుకుంటూ, ఈ లోపల ఆ పెళ్లికూతురు అదేనండీ ఆ సేల్స్ గర్ల్ మనల్ని కరుణించి మనదగ్గరకొచ్చి ఆ కవర్ ఇటివ్వండి అన్నట్టు చెయ్యి చాపగానే, మనం అప్పటిదాకా నలిపిన కష్టానికి ప్రతిఫలంగా, చిల్లర దేవుడు కరుణించి ఆ కవర్ టక్కున ఓపెన్ అయితే రెస్ట్ తీసుకోకుండా ఎవరెస్ట్ ఎక్కినవాడిలా ఆహా ఎంత ఆనందం!!

ఈ మధ్య కొన్ని సినిమా పాటలు Breathless గా పాడడం అన్న ట్రెండ్ ని రాయడంలో చూపించడానికి నే చేసిన విచిత్ర ప్రక్రియ. మీరు కూడా ఆసాంతం ఊపిరి పీల్చకుండా, పీలిస్తే వదలకుండా చదవడానికి ప్రయత్నించండి!!

Tuesday, October 11, 2016

Shocking Discovery!

Startling and shocking discovery!

(The Telugu version is at the end of the English version, for those who can read and appreciate Telugu!)

In the past 1 month two electric bulbs exploded just like in our home! Luckily no one was injured. One bulb exploded when switched on and we assumed it could be due to high voltage! But after few days another bulb exploded in the "off" position just like that! That gave us some concern and we were mystified too.

After few more days whenever we switched on the light in the balcony at the back of our home the main fuse was tripping with a big sound! Then we decided its time to call the experts and called our Asthana electrician.

He inspected the problems and diagnosed that the earthing of the home got damaged and had to be replaced. Since its an expert advice and also very dangerous if no immediate remedial action is taken we gave him the green signal to replace the earthing.

He took advance and vanished for a couple of days. Then he appeared and left the new earthing materials and said he will come back in an hour and that one hour turned out to be as usual another 2 days! All these electricians, carpenters, painters etc., first accept our assignments, immediately take advance so that we can't go to another one and to make us believe in their sincerity either leave the materials required for the job and/or their tools at our home and vanish for days! I guess these guys maintain at least half a dozen tool sets to leave in different work places!

Finally he came with 2 assistants and finished installing the new earthing in about 2 hours time. One thing I've realized is that the technology has changed and in the place of coal and rock salt which was poured in the earthing pit earlier a new "earthing powder" is being sold in small bags at Rs.150! They poured 2 bags and completed the work.




Then immediately I checked out the balcony switch but to my shock again the same problem! Big sound and tripping of the fuse! Called the electrician. He looked at it for a minute or so like the newly married couple see the "Arundhati star"! And finally declared that the earthing problem is separate from this problem!!

To solve this problem he told one of his assistants to stand on a paint box kept on a stool for height and unscrew the bulb holder! He did that and discovered that there is a "bat"!! Boss electrician said its okay.. because of the bat only the bulb is getting short circuited and anyway it would've died of the shock. He asked me for a stick to pull that bat. I complied and the second the assistant poked the stick the bat which is alive just flew on to his face which is just a foot away!!

He almost fell down with a big shout and fortunately both the boss and the other assistant held on to him firmly else he would've tumbled to the ground floor!

But to the electrician's surprise there was no sign of short circuit there like the burnt wires etc.,! He wanted to unravel the mystery and came into the kitchen and told his assistant to stand on the kitchen platform and open the wire lid. He did so and again no sign of short circuit. Boss couldn't understand head or tail of it. Then he told the assistant to pull both the wires out totally and he started pulling them like Dusshasana pulling saree! Finally both the wires came out totally and there was still no sign of short circuit. And in another instant another bat just flew out from the opening again into the face of that electrician which is just less than a foot away!

He again fell down from the platform with a big confused shout! He being scared of bats just like me pulled up his T Shirt up and covered his whole face and because he couldn't see anything started to do pradakshinams! The bat also started making fast circles around the room as it can't see in the daylight!. That guy was going around himself like the earth rotating and the bat was circling him like moon!! The electrician, his other assistant and I were standing in 3 corners of the room like other planets and watched this planetary moment with amusement!

After almost half a minute which at that time seemed to be like 5 minutes the bat somehow flew out through the door and it took another 5 minutes for the assistant to recover. He refused to do anything more with that job for obvious reasons!

Finally the electrician decided that the bats though caused the short circuit no wires were burnt and they closed the small opening just beside the bulb outside!

But its a mystery how those 2 bats haven't died of electrocution! Did I just accidentally discover the fact that bats are immune to electric shocks?!! If so how can I communicate this to the scientific community?! Will I get any prize, something below Noble, next year?!



Telugu Version:

గత నెలలో మా ఇంట్లో ఉన్నట్టుండి  ఓ రెండు బల్బులు ఢాం అని పెద్ద శబ్దంతో పేలిపోయాయి . అదృష్టవశాత్తు ఎవరితల మీదా గాజు ముక్కలు పడలేదు .

ఒక బల్బ్ స్విచ్ వెయ్యగానే పేలింది! బహుశా హై వోల్టేజ్ అని ఊరుకున్నాం . ఇంకొన్నాళ్ళకి ఇంకో బల్బ్ దానంతట అదే  స్విచ్ వెయ్యకుండానే తీరి కూర్చొని ఢాం అని పేలింది!  ఇదేదో విపత్తుకి దారి తీస్తోంది అని ఒకింత భయం వేసింది!

తదుపరి ఇంకొన్నాళ్ళకి పెరటి వేపు బాల్కనీ లైట్ స్విచ్ వెయ్యగానే బల్బ్ వెలగకపోగా ఢాం అని శబ్దంతో ఫ్యూజ్ ట్రిప్ అయ్యింది!!  ఎన్ని సార్లు ప్రయత్నించినా అలాగే జరిగింది. లాభం లేదు ఇదేదో షార్ట్ సర్క్యూట్ అవుతోందని మా ఆస్ధాన ఎలక్ట్రీషియన్ ని పిలిచాం.

అతను దాన్ని చూసాక ఇంటి ఎర్తింగ్ పోయింది, వెంటనే మార్చాలి అన్నాడు! స్పెషలిస్ట్ చెప్పాక తప్పదు కదా? అందులోనూ ఎర్తింగ్ లేకపోతే ఫ్రిడ్జ్ , AC ఇవన్నీ వాడలేము. సరే మార్చెయ్యి ఎర్తింగ్ అని ఆర్డర్ వేసేసాం!

రెండురోజుల తర్వాత కొత్త ఎర్తింగ్ కి కావాల్సిన సామాన్లు అన్నీ తెఛ్చి పడేసి ఇదిగో ఇప్పుడే ఇంకో గంటలో వస్తాం అని మాయం అయ్యి మూడు రోజుల తర్వాత ప్రత్యక్షం అయ్యాడు ఇద్దరు అసిస్టెంట్ లతో సహా! ఈ ఎలెక్ట్రిషన్లు, కార్పెంటర్లు, పైంటర్లు వీళ్ళందరూ ఒకే టైపు! ముందు పని ఒప్పుకొని వెంటనే టంచనుగా అడ్వాన్స్ తీసుకొని, పనికి కావాల్సిన సామాన్లు కొని తెచ్చికానీ లేదా వాళ్ళ పనిముట్లు మనింట్లో పడేసి హాంఫట్ అని మాయం అయిపోతారు "ఇదిగో ఇప్పుడే వస్తాం అని" ఇంక ఆ తర్వాత వాడి చెయ్యి ఖాళీ అయ్యాకే వస్తాడు. ఇలా అందరిళ్ళల్లో అడ్వాన్సులు తీసుకొని అప్పుడు పని మొదలెడతారు. అడ్వాన్స్ ఇచ్చాము కాబట్టి మనం ఇంకోడిని తేలేము. అది వాళ్ళ కుళ్ళు ఐడియా!

సరే మొత్తానికి మూడు రోజుల తర్వాత ఒక రెండు గంటలు శ్రమ పడి కొత్త ఎర్తింగ్ పని పూర్తి చేశారు.  నాకు తెలిసిన కొత్త విషయం ఏమిటంటే ఇటీవలి కాలంలో ఈ ఎర్తింగ్ గుంటలో మునుపటిలా బొగ్గు, ఉప్పు వెయ్యటం లేదు! ఎర్తింగ్ పౌడర్ అని చిన్న బస్తాల్లో అమ్ముతున్నారు. ఒక్కో బస్తా 150 రూపాయలు. రెండు బస్తాలు పోశారు మా ఎర్తింగ్ గొయ్యిలో!





ఎర్తింగ్ పని పూర్తి కాగానే నేను వెంటనే బాల్కనీ స్విచ్ వేసి చూసాను. ఏముంది? షరా మామూలే! ఢాం శబ్దం. ఫ్యూజ్ ట్రిప్ అవ్వడం!!  అసిస్టెంట్స్ ఇద్దర్ని పిలిచి చూపించాను. వాళ్లకి పరిస్థితి అర్ధం కాలేదు. కిందకెళ్ళి వాళ్ళ బాస్ ని పిలుచుకొచ్చారు.

బాస్ ఆ బల్బ్ ని తదేకంగా కొత్తగా పెళ్లయిన వధూవరులు అరుంధతి నక్షత్రం వేపు చూసినట్టు ఒక నిమిషం చూసాడు. చూసి ఎర్తింగ్ ప్రాబ్లెమ్ అయితే ఉంది ఈ ఇంటికి. ఇప్పుడది సరి చేసాను. కానీ ఈ బల్బ్ ప్రాబ్లెమ్ ఇంకోటి అని తీరిగా సెలవిచ్చాడు! మరయితే ఇహనేం దీని సంగతి కూడా చూడు అర్జెంటు గా అన్నా. అప్పుడప్పుడూ సర్జన్ ఒక ఆపరేషన్ మొదలెట్టి లోపల ఇంకో ప్రాబ్లెమ్ కనిపిస్తే దాని పని కూడా పట్టినట్టు!

వెంటనే ఒక అసిస్టెంట్ ని ఒక ఇనప స్టూల్ మీద ఒక పెయింట్ డబ్బా పెట్టి దాని మీదకి ఎక్కి ఆ బల్బ్ తియ్యమన్నాడు. బాల్కనీ లో సగభాగం చూరుంది. మిగతా సగంలో అంటే బాల్కనీ గోడకి ఆనించి స్టూల్ వేసి మిగతా ఇద్దరు పట్టుకుంటే వాడు పాపం సర్కస్ ఆర్టిస్ట్ లాగ కష్టపడి బల్బ్ హోల్డర్ విప్పాడు. లోపలికి చూసి "సార్! ఇందులో గబ్బిలం ఉంది!!" అని అరిచాడు. "ఉంటే ఉందిలే. షార్ట్ సర్క్యూట్ కి చచ్చిపోయి ఉంటుంది" అని వాడికి ఒక పుల్ల ఇమ్మన్నాడు బాస్ దాన్ని తియ్యడానికి. నా దగ్గర పుల్లలకేం కొదువ! పుల్లలు పెట్టేవాడిని!! ఓ నాదరుగా ఉన్న పుల్ల వెంటనే ఇచ్చా. వాడు దాన్ని పుల్ల పెట్టి కదిలించడం ఏమిటి ఆ గబ్బిలం ఒక్కసారి వాడి మొహం మీదకి ఎగిరింది! వాడు కెవ్వున కేక పెట్టి స్టూల్ మీదనించి పడినంత పని చేసి గబ్బిలంలా తలకిందులుగా అయ్యాడు! అదృష్టవశాత్తు బట్టలు ఆరేసే రెండు ఇనప వైర్ల మధ్యలో నిలపడ్డాడు కాబట్టి మేడపై నించి కిందకి పడలేదు. ఈ లోపల బాస్, రెండో అసిస్టెంట్ వాడిని పట్టుకొని మళ్ళీ నిలపెట్టారు!

అసలు అన్ని సార్లు షార్ట్ సర్క్యూట్ చేసిన ఆ గబ్బిలం ఎలా బ్రతికి ఉందొ మాకెవ్వరికీ అర్ధం కాలేదు.

కానీ ఇంకో గమ్మత్తు ఏమిటంటే ఆ బల్బ్ హోల్డర్ లోపల ఎలక్ట్రిక్ వైర్లు కాలిన సూచనలేమీ కనిపించలేదు! బాస్ ఎలక్ట్రీషియన్ కి ఈ మిస్టరీ అర్ధం కాలేదు. దానంతు చూడాలని వంటింట్లోకి వఛ్చి అసిస్టెంట్ ని అక్కడి గట్టు ఎక్కించి లోపల గోడకి ఉన్న ఎలక్ట్రిక్ పాయింట్ ఓపెన్ చెయ్యించాడు. అక్కడ కూడా వైర్లు కాలిన ఆనవాలు లేదు! ఇహ లాభం లేదని బైట బల్బ్ కి వెళ్లే రెండు వైర్లు లాగమని అసిస్టెంట్ కి పురమాయించాడు.

వాడు వెంటనే దుశ్శాసనుడి లాగా ఆ రెండు వైర్లని తెగ లాగడం మొదలెట్టాడు. ఒక రెండు మీటర్లు లాగాక వాడి డే బాగున్నట్టు లేదు ... ఆ ఎలక్ట్రిక్ వైర్లు ఉండే ప్లాస్టిక్ పైప్ పక్కనున్న కన్నంలోంచి ఇంకో గబ్బిలం మళ్ళీ వాడి మొహం మీదకి దూసుకొచ్చింది. వాడి మొహం ఆ కన్నానికి ఒక అడుగు దూరంలోనే ఉంది. ఇంకేముంది. మళ్ళీ కధ మామూలే. వాడు కెవ్వు కేక, గట్టు మీదనించి ఢాం అని పడ్డం ఒక లిప్తపాటులో జరిగాయి.

పగలు కళ్ళు కనిపించక ఆ గబ్బిలం ఆ చిన్న వంటింట్లో సర్కస్ లో గ్లోబ్ లో తిరిగే మోటార్ సైకిల్ వాడిలాగా వీర స్పీడ్ గా  గిరగిరా గాల్లో తిరిగెయ్యడం మొదలెట్టింది. ఆ అసిస్టెంట్ కి నాలాగా భయం జాస్తి. వాడు వెంటనే వేసుకున్న టీ షర్ట్ మొహం మీదకి లాగేసి మొహం మొత్తం కప్పేసుకున్నాడు గబ్బిలం మొహం గుద్దినా తెలీకుండా!  అంత మట్టుకు ఓకే. కానీ వాడికి భయం కంగారు కలగలిసి, టీ షర్ట్ తో మొహం కప్పేసుకున్నాడు కాబట్టి వాడికి కూడా కళ్ళు కనిపించక వాడు భూమి తన చుట్టూ తాను తిరిగినట్టు వాడు కూడా గిరగిరా ఉన్న చోటే ప్రదక్షిణాలు యమా స్పీడ్ గా చేసెయ్యడం మొదలెట్టాడు. భూమి చుట్టూ తిరిగే చంద్రుడిలా ఆ గబ్బిలం వాడి చుట్టూ వాడు ఒక ప్రదక్షిణం పూర్తి చేసేలోగా అది ఆరు రౌండ్లు వాడి చుట్టూ తిరగడం మొదలెట్టింది. పక్కనే మూడు దిక్కుల్లో వాడి బాస్, రెండో అసిస్టెంట్, ఎందుకైనా మంచిదని ఎలక్ట్రిసిటీ కి, గబ్బిలానికి కొంచం దూరంగా నేను...  మేమంతా మిగతా గ్రహాల్లాగా వినోదం చూస్తూ ఉండిపోయాం! గబ్బిలాన్ని పట్టుకోలేం. ఆ ఎలక్ట్రీషియన్ ఆపి ప్రయోజనం లేదు గబ్బిలం ఉన్నంత వరకు!!

అలా దాదాపు ఒక 20, 30 సెకండ్ల పాటు వాడు గబ్బిలం తిరిగారు. దాని అదృష్టం, వాడి అదృష్టం బాగుండి  దానికి  తెలీకుండానే ఆ గబ్బిలం పెరటి గుమ్మంలోంచి ఎగురుకుంటూ ఇంటి బైటికి వెళ్ళిపోయింది!! హమ్మయ్య. గండం గడిచి పిండం బైట పడింది ;)

ఆ తర్వాత రెండు మూడు నిమిషాలకి కానీ ఆ అసిస్టెంట్ తేరుకోలేదు. తర్వాత నేనిక ఛస్తే మళ్ళీ ఆ కన్నం జోలికి పోనని మొరాయించాడు. ఇంక తప్పేది లేక రెండో అసిస్టెంట్ మిగతా కాగల కార్యం పూర్తి చేసాడు!

తర్వాత బైట వేపు బల్బ్ పక్కనున్న చిన్న కన్నం మూసేసారు. కానీ ఇప్పటికీ నాకు, ఆ ఎలక్ట్రీషియన్ కి అర్ధం కానిది ఏమిటంటే ఆ గబ్బిలాలకి ఎందుకు షాక్ కొట్టలేదు! అవి ఆ కన్నంలో ఎన్నాళ్ళు ఎలా ఉన్నాయి?

గబ్బిలాలకి కరెంటు షాక్ కొట్టదు అన్న విషయం నేనే ఫస్ట్ కనుక్కున్నానో ఏమిటో ? ఈ విషయం సైంటిఫిక్ కమ్యూనిటీ కి ఎలా తెలియచెయ్యాలి? ఇది కనిపెట్టినందుకు నోబెల్ ఫ్రిజ్జ్ కంటే ఒక్క రవ్వ చిన్న ప్రైజ్ వచ్ఛే సంవత్సరం నాకొచ్చే అవకాశం ఏమన్నా ఉందంటారా ?!!

Saturday, July 16, 2016

యత్ర యత్ర రఘునాధ కీర్తనం! తత్ర తత్ర కృతమస్తకాంజలిం!!

రోజూ పొద్దున్నే "బంటు రీతి కొలువు" "పాహి రామ ప్రభో" ఇలా రామ కీర్తన ఆర్ద్రతతో, భక్తితో, ఎలుగెత్తి, పాడుతూ ఉంటే ఏమవుతుంది?

ఏమవుతుంది! ఏదవ్వాలో అదే అయ్యింది ;)

నిన్న యధావిధిగా వంటా వార్పూ కార్యక్రమం పూర్తి చేశా. చాలా రోజుల తర్వాత కంద బచ్చలి కూర! ఏ మాటకా మాటే! కూర ఆదరః!!

మధ్యాన్నం ఒంటిగంటకి డైనింగ్ టేబుల్ మీద అన్నీ సర్ది ఇంక భోజనానికి కూర్చోపోతూంటే వంటింట్లో పెద్ద శబ్దం వచ్చింది. పరిగెత్తికెళ్ళి చూస్తే రెండు కోతులు వంటింట్లో ఉన్నాయి :(

నేను వెంటనే వంటింటి పక్కనే ఉన్న బెడ్ రూమ్ తలుపు వేసి బైట గొళ్ళెం పెట్టేసా. ఎందుకంటే ఆ బెడ్ రూమ్ లో మా అమ్మ, అత్తగారు ఇద్దరూ అప్పుడే భోజనం చేసి నడుం వాల్చారు. ఈ కోతులు కాని ఆ గదిలోకి వెళ్లాయంటే మట్టుకు రచ్చ రచ్చే!! (మా అత్తగారు కూడా మా ఇంట్లో సంవత్సరంలో చాలా నెలలు ఉంటారు!) వాళ్ళకి వెంటనే అర్ధం అయ్యింది. ఏదో అయ్యిందని. లోపలినించి కేకలు. నేను పట్టించుకోలేదు. ముందు కోతుల సంగతి చూడాలి కదా?

ఒక కోతి మెల్లిగా గట్టెక్కి, స్టవ్ పక్కన సెటిల్ అయ్యి అక్కడే ఒక టమాటో ఉంటే దాన్ని మహా శిరస్తాగా, అతి నెమ్మదిగా తినడం మొదలెట్టింది. రెండో కోతి పక్కనే ఉన్న తలుపులు లేని అరలు ఎక్కి మూడో అరలోపలికి దూరిపోయింది ;) నేను వెంటనే ఆ అరలో ఏమున్నాయో అని గుర్తుకు తెచ్చుకొనే ప్రయత్నం చేసాను. కానీ నాకు గుర్తొచ్చే అవసరం లేకుండా అది ఆ అరలో ఉన్న ప్లాస్టిక్ డబ్బాలని ఒకటొకటి కింద పడెయ్యడం మొదలెట్టింది :( బ్రతికాం. పక్క అరలోకి వెళ్ళలేదు. అందులో గాజు సీసాలు అన్నీ !!

ఒక రెండు డబ్బాలు పడేసాక కిందకి దూకి ఒక డబ్బా పట్టుకొని గుమ్మం బైట బాల్కనీ లోకి వెళ్లి దాని మూత నోటితో తీసిపడేసి అందులో ఉన్న శెనగపప్పు మొత్తం కింద ఒంపి, శుభ్రంగా కూర్చొని ఒక్కో పలుకు ఎడం చేత్తో నోట్లో వేసుకొని ఆనందించడం మొదలెట్టింది!

అది ఇంటి బైటికి వెళ్ళింది కాబట్టి నేను నా దృష్టి స్టవ్ పక్కనున్న కోతి మీద పెట్టా. అది ఏమీ తొందర లేకుండా దాదాపు 5 నిమిషాలు ఆ టమాటో ని తింది. తిన్నాక స్టవ్ కి అటువేపు వెళ్లి అక్కడున్న ఒక పొట్లం విప్పే ప్రయత్నం చేసింది. దానివల్ల కాలేదు. ఆ కోపంతో నా మీదకి దూకింది. నేను వెంటనే డైనింగ్ రూమ్ లోకి జంప్! నా వెనకాలే కోతిగారు! 

మా ఆవిడ వెంటనే ఫ్రిజ్ లోంచి రెండు టమాటో లు తీసి ఇచ్చింది. అది చాల ఇష్టంగా తింటోంది కదా ఇవి ఇవ్వండి అని! అవి ఇస్తే ఏమవుతుంది? ఇంకో అరగంట తింటుంది కాని థాంక్స్ చెప్పి రెండు టమాటాలు రెండు చేతుల్లో పట్టుకొని, బైటికి వెళ్లిపోతుందా? ఏమిటో? ఇలాంటి టెన్షన్ సమయాల్లో బుర్రలు పని చేసి చావవు కదా ఎవరికైనా?

నేను టమాటో సంతర్పణ కార్యక్రమం ఆపి దాన్ని బైటికి పంపించే ప్రయత్నం చేశా. అది మళ్ళీ వంటింట్లోకి వెళ్ళింది. అమ్మయ్య బైటకి వెళ్లిపోతుందేమో అనుకుంటే వంటింట్లో నేల మీద తల నేలకానించి నిద్ర పోవడానికి ప్రయత్నించింది. నా గుండె ఆగిపోయినంత పనయ్యింది. ఆ కోతిగారు అలా చిన్న కునుకు తీస్తే ఎలా? ఎంతసేపు బొజ్జుంటుందో? లాభం లేదని ఉస్సు, బస్సు మని శబ్దాలు చేసా దగ్గరకెళ్ళి. నాకప్పుడప్పుడూ విపరీతమైన ధైర్యం వచ్చేస్తుంది లెండి ;)

ఈ లోపల మా ఆవిడ నా చేతిలో మూడు అరిటిపళ్ళు పెట్టి వాటిని బైటకి వెయ్యమంది. అలా వేస్తె ఈ ఆడకోతి కూడా బైటకి వెళ్తుందని మా ఆవిడ ప్లాన్! నాకు అనుమానం వచ్చింది ఇదేదో బెడిసి కొడుతుందేమో అని. కానీ నా దగ్గర ఏమీ ఆక్షన్ ప్లాన్ లేకపోవడంతో సరేనని ఆ నిద్రపోతున్న కోతి పక్కకెళ్ళి బైట ఉన్న కోతి మీదకి ఆ మూడు అరటిపళ్ళు విసిరా. బైట కోతి ఆ పళ్ళని పక్కన పెట్టి, నాలుగు శెనగపప్పు గింజలు తినడం, ఒక అరటిపండు వలిచి ఓ ముక్క కొరకడం ;)

ఈ ఆడకోతి నేను పక్కన నిలపడి అరటిపళ్ళు విసిరితే నిద్రాభంగం అయ్యి దాని మధ్యాన్నం బ్యూటీ స్లీప్ చెడకొట్టానని దానికి భలే కోపం వచ్చింది. అసలే అడ కోతి!! మళ్ళీ అది నా మీదకి, నేను డైనింగ్ రూమ్ లోకి, జంప్! అది నా వెనకాలే వచ్చేసింది. నేను ఆగితే పళ్ళు ఇకిలించి మొహం భీకరంగా పెట్టి నన్ను భయపెట్టడానికి ప్రయత్నించింది. రెండు మూడు సార్లు. నేను భయపడినా, బైటికి నేను కూడా భీకరంగా మొహం పెట్టి ధైర్యంగా దాని వేపు చూసా! ఒకసారి మనం భయపడ్డట్టు కనిపిస్తే చాలు మీద పడి రక్కేస్తుంది. చాలా జంతువులు కూడా అంతే. 

ఈ లోపల మా ఆవిడ కిందకెళ్ళి మా ఓనర్ ని పిలుచుకొచ్చింది. ఇహ చూస్కోండి. నా వెనకాల నిలపడి వాళ్ళిద్దరూ కోతుల మనస్తత్వాలా మీద, వాటి బిహేవియర్ మీద, వాటిని బైటికి ఎలా పంపించాలి, సులభ మార్గాలేమిటి ఇలాంటివి అన్నీ విపరీతంగా చర్చించేస్తూ మధ్య మధ్యలో నన్ను భయపెట్టడం "అలా దగ్గరకెళ్ళకండీ! పీకేస్తుంది" "పోనీ ఏదైనా కర్రతో బెదిరిస్తే" "అమ్మో మొన్న ఇలాగే ఒకావిడ కర్రపెట్టి బెదిరిస్తే ఆవిడ మీద పడి పీకినంత పని చేసాయి! వద్దులెండి" ఇలా వాళ్లకి తోచిన అయిడియాలు, నన్ను భయపెట్టడాలు. అసలే ఆ కోతిని బైటికి ఎలా పంపించాలో అర్ధం కాక నేనేడుస్తూంటే వెనకాతల నించి వీళ్ళ హడావిడి! 

ఇంతలో అలా నా వెనక వచ్చేన ఆ కోతి హద్దిరబన్నా అని డైనింగ్ టేబుల్ మీదకి ఒక్క గెంతు గెంతింది. ఎంచక్కా అన్నీ దానికోసం రెడీ టు ఈట్ పెట్టినట్టు ఫీల్ అయ్యిపోయి!! అయ్యిపోయామురా దేవుడా!! ఇంక ఈ పూట పస్తే మాకు :(

ఆ కోతి ముందస్తుగా పెరుగు గిన్నె మూత తీసి మూతి లోపల పెట్టింది. దానికి ఆ పెరుగు వాసన నచ్చినట్టు లేదు. వెంటనే చారు గిన్నె మూత తీసింది. ఊహూ! చారు కూడా నచ్చలేదు! ఈ మధ్య నాక్కూడా చారు ఎందుకో నచ్చటం లేదు!! నెక్స్ట్ నేను కస్టపడి చేసిన కంద బచ్చలి కూర గిన్నె. నాకు ఏడుపొక్కటే తక్కువ! "క్షణంక్షణం" సినిమాలో శ్రీదేవి లాగా "దేవుడా! దేవుడా!" ఆ కోతిగారికి నా కూర నచ్చ కూడదు అని యమ స్పీడ్ గా ప్రార్ధించా! నా మొర చివరికి దేవుడాలకించాడు! కోతిగారు కూర మూత తియ్యగానే టక్కున మళ్ళీ మూత పెట్టేసింది. షాక్ కొట్టిన దానిలా!అలా మూత పడేసి నా వేపు ఒక రకంగా చూసింది. ఆ చూపుకర్ధం నాకు ఓ గంట తర్వాత అర్ధం అయ్యింది! అదేమిటంటే "చెట్లు పుట్టలు పట్టుకొని తిరిగే మేము ఆకులు అలములు తిన్నామంటే అర్ధం ఉంది! శుభ్రంగా మాంచి కొంపల్లో ఉంటూ కూడా ఈ మనుషులు ఆకులు తినడం ఏమిటి? ఖర్మ కాకపొతే? అని" :(

అలా నాకిష్టమైన, నేనే స్వయంగా వండిన కూరని రక్షించాక ఇహ మిగిలింది నన్ను నేను రక్షించుకోవడం! ఇప్పుడే దేవుడు నా కూరని రక్షించాడు కాబట్టి మళ్ళీ వెంటనే నన్ను రక్షించడు ఏమో అని డౌట్ వచ్చి,  మానవ ప్రయత్నం, పురుష ప్రయత్నం మనం చెయ్యాలి కదా అని మళ్ళీ ఉస్సు, బస్సు మని కసిరా...చేతులు ఊపుతూ. అది వెంటనే కుర్చీ మీదకి ఒక్క గెంతు గెంతి కుర్చీతో సహా కింద పడింది.. వెంటనే వెళ్లి ఫ్రిజ్ పక్కనే గోడని పట్టుకొని మళ్ళీ నిద్రపోవడానికి ప్రయత్నాలు మొదలెట్టింది. నా ఉద్దేశంలో ఇది ఏ పక్కింట్లోనో శుష్టుగా తిండి లాగించేసింది. అందుకే దానికి అలా చీటికి మాటికి నిద్ర కుమ్మేస్తోంది! నేను ఈ సారి అది కళ్ళు మూసే లోపల భారత నాట్యం మొదలెట్టా పిచ్చి అరుపులు అరుస్తూ! దానికి ఇంక అర్ధం అయ్యిపోయింది. ఈ కొంపలో సుఖంగా నిద్రపోనిచ్చెట్టు లేరని! ఇంక చేసేది లేక మెల్లిగా వంటింట్లోంచి బైటికి వెళ్ళిపోయింది.

హమ్మయ్య! గండం గడిచింది!. నేను వెంటనే ఒక్క గెంతులో వెళ్లి పెరటి తలుపు వేసేసా. ఆ బైట శెనగపప్పు తింటున్న కోతి ఇంకా అలా స్లో మోషన్ లో తింటూనే ఉంది. నన్నేమీ పట్టించుకోకుండా! అది మగ కోతి! 

ఈ మొత్తం కార్యక్రమం సుమారు 20 నిమిషాలు జరిగింది. ఈ మధ్యలో మా ఆవిడ  వెనక నించి ప్రామ్టింగ్. "దగ్గరకెళ్ళకండి" "అరటిపళ్ళు విసరండి" "వెనక్కి రండి" "అమ్మో కరుస్తుందేమోనండీ" ఇలా రకరకాల ఆర్డర్స్, రున్నింగ్ కామెంటరీ! నాకసలే టెన్షన్. నేనేమన్నా కోతుల శాస్త్రం తెలిసిన వాడినా? ఎదో మొత్తానికి నా అదృష్టం బాగుండి వాటిని బైటికి పంపించాను.

ఇదంతా నేను రోజూ రామకీర్తన చెయ్యడంతో వచ్చిందని నాకు అనుమానం! "యత్ర యత్ర రఘునాధ కీర్తనం! తత్ర తత్ర కృతమస్తకాంజలిం" అని  అంజనేయుల వారు వచ్చేసారు. క్షమించాలి. విచ్చేశారు! నిజం చెప్పాలంటే ఈ ప్రహసనం మధ్యలో హనుమాన్ చాలీసా గట్టిగా పాడుదామనే ఆలోచన వచ్చింది. కానీ ఈ మానవానర సంగ్రామంలో ఎక్కడైనా తప్పు చదివినా, ఒకటో రెండో వాక్యాలు లేపేసినా, ఎక్కడ అంజనేయుల వారికి కోపం వచ్చి మీద పడి రక్కేసి, నా బుర్రమీద రామకీర్తన చేస్తారో అని భయమేసి ఆ ఆలోచన విరమించా!!

మొత్తానికి అలా ఆ కోతిని సాగనంపాక భోజనానికి కూర్చుంటే అప్పుడు నా కాళ్ళు వణకడం మొదలెట్టాయి చూడండి! ఒక పావుగంట నేను భోచేస్తున్నంత సేపు అవి అలా వణుకుతూనే ఉన్నాయి :( అప్పుడు తెలిసింది అన్నమాట నా శరీరానికి తప్పించుకున్న ప్రమాదం విషయం!!

మోరల్ అఫ్ ది స్టొరీ ఏమిటంటే మీరు కూడా నాలా ప్రతి రోజూ ఆర్ద్రతతోనూ, భక్తితోనూ రాముల వారి కీర్తనలు, భజనలు పాడుతే మాత్రం వీధి తలుపు, పెరటి తలుపు వేసి ఆ కార్యక్రమం చెయ్యండి. లేకపోతె కించిత్ ప్రమాదం! తస్మాత్ జాగ్రత్త!! ఈ తలుపులు వెయ్యడం పాడుతున్నప్పుడే కాదు! ఎల్లప్పుడూ!

NB: ఇంత హడావిడి, టెన్షన్ లోనూ ఏ మాత్రం భయపడకుండా, ప్రాణాలకి తెగించి, నేషనల్ జియోగ్రాఫిక్ ఫోటోగ్రాఫర్ లాగా  కొన్ని ఫోటోలు తీసా!! ఫేస్బుక్ లో పెట్టాలి కదా ;)  

Disclaimer: No animals were harmed during the shooting :P





Thursday, July 14, 2016

Controlled road rage!

Guess this incident which happened sometime last year can be termed as “controlled road rage!! It can also be described as “passive-aggressive” thing :P

One morning I was driving my car in peak hour in Balanagar area in Hyderabad in the lane adjacent to the median and about 300 meters ahead there is a signal where I had to go straight. I was looking for a gap in my left lane to get into that lane so that I won’t be blocked by the people turning right at the signal ahead.

There was a small gap next to my car and I just turned my steering by about 10° and there suddenly appeared two guys on a bike next to my front left tire! My car didn’t even touch their bike but they started to hurl abuses at me (though I couldn’t hear properly as my windows were up with the AC on, I could make out they weren’t making decent comments! ) and while getting ahead they even made an offensive sign with their middle finger! That really made me lose my patience but there was little I could do as they sped away and I couldn’t even open my car door as there was just no space :D

So I was cursing them under my breath, what else I could do?! After a couple of minutes of bumper to bumper traffic I forgot all about it and moved on.

As I reached the signal I was crawling ahead due to the peak hour traffic and suddenly to my surprise and amusement I found the bike next to my window as they stopped to take a right turn there. (There was a green signal for the traffic going straight only!)

I immediately rolled down my window and those 2 guys also saw me and removed their helmets (interestingly both of them were wearing helmets which is a very rare thing in India!) expecting to hear me shout back at them.

To their utter shock I simply said in a nonchalant tone “That language you’ve used there (pointing backwards with my hand) please practice it at home so that you will get better!” Saying that I simply drove off!

You should’ve seen their faces :P

Tuesday, July 12, 2016

నేనే రోజూ సంగీత కచేరీ చెయ్యడంలోఉన్నకిక్కే వేరప్పా

రోజూలాగే ఇవాళ పొద్దున్న కూడా నా పనులు చేసుకుంటూ, అంటే స్నానం, ధ్యానం, సంధ్యావందనం (అతిశయోక్తి!) వంటా వార్పూ, మధ్య మధ్యలో ఫేస్బుక్ అన్నమాట, సినిమాల్లో నేపధ్య సంగీతం ఉంటుంది కాని నిజ జీవితంలో ఆ సౌకర్యం ఉండదు కాబట్టి, నేనే ఏవో పాటలు పాడుకుంటూ ఉంటాను! శ్రోతలు కోరిన పాటలు కాదు. శ్రోతలు వద్దన్నా పాడే పాటలు!

మాములుగా అయితే భక్తి పాటలు. ముందు రోజు ఒక పెద్ద అమౌంట్ కి చెక్ వచ్చినా, లేక ఇవ్వాళ ఆఫీస్ లో బొత్తిగా పని లేదని గుర్తొచ్చినా ఒకింత "కెవ్వు కేక" టైపు పాటలు (చుట్టు పక్కల జనం కెవ్వు కేకలు పెట్టినా సరే!) ;)

ఇవాళ పై రెండు కండిషన్లు లేవు కాబట్టి కేవలం భక్తిపాటలే గొంతెత్తి పాడుకున్నా. "బంటు రీతి కొలువు ఈయవయ్య రామా" అని ఆర్ద్రత తో పాడుతూంటే అలా నాకు తెలీకుండానే "ఆనతినీయరా హరా" లోకి అలా, అలా వెళ్ళిపోయాను.

ఇలా ఒక పాటలోంచి ఇంకో పాటలోకి సునాయాసంగా, అపశ్రుతులు పలకకుండా వెళ్ళిపోయే చాకచక్యం, అలవాటు ఉన్నాయి నాకు. రెండు పాటలు రెండు రాగాలు అయినా సరే! జన్మతః గాయకుడికి రాగాలతో పనేమిటి? పోనీ రాగమాలిక అనుకోండి.

నేను బహుశా పూర్వజన్మలో సంగీతం ఎవరి మీదో కోపం వచ్చి (బహుశా నాకు సహనంతో సరిగ్గా నేర్పించని సంగీతం మాస్టరు మీదే అయ్యుంటుంది!) సగం నేర్చుకొని వదిలేసి ఉంటాను :( అందుకే ఇలా ఇప్పుడు పాటలు భావయుక్తంగా, అపశ్రుతులు దొర్లకుండా పాడడం వచ్చింది కాని రాగాల పేర్లు తెలీవు!! అయినా సంసారవాదులకి, సంగీతప్రియులకి పేర్లతో ఏం పని?

ఇలా ఒక పాటలోంచి ఇంకో పాటలోకి, మళ్ళీ అందులోంచి మొదటి పాటలోకి అటూ, ఇటూ తిరిగేస్తూ (ఇంట్లో కూడా!) పాడేస్తూంటే అదొక చెప్పలేని, చెప్పుకోలేని అలౌకిక ఆనందం. అనుభవిస్తే కాని తెలీదు అందులో మజా!

చిన్నప్పుడు ఓ ఏడాది పాటు మృదంగం నేర్చుకున్నా. జనాల్ని వాయించడానికి అది చాలనిపించి అక్కడితో ఆపేసా! ఇలా పొద్దున్న పాటలు పడుతున్నప్పుడు మరీ పారవశ్యం వచ్చేస్తే ఏ డైనింగ్ టేబుల్ మీదో, వంటింట్లో ఉంటే గిన్నెల మీదో నా పాటకి నేనే వెనకాల వాద్యసహకారం! ద్విపాత్రాపోషణ అన్నమాట. అప్పుడప్పుడూ గిన్నెల్లో నీళ్ళు పోసి జలతరంగిణి ఎఫ్ఫెక్ట్ కూడా ప్రదర్శిస్తాను ;) ఇన్ని కళలు ఒకే వ్యక్తిలో ఉండడం నా ఇంట్లో ఉన్న వాళ్ళు చేసుకున్న పూర్వజన్మ సుకృతం! అర్ధం చేసుకోరూ?!

ఇలా నేనే రోజూ సంగీత కచేరీ చెయ్యడంలోఉన్నకిక్కే వేరప్పా ;) 

Monday, July 4, 2016

Alluri Sita Rama Raju!!



Here's an interesting anecdote on the occasion of birth anniversary of Sri Alluri Sitarama Raju.

My mother's grandfather Srirangam Venkata Jogi was the Inspector of Narsipatnam police station during the days of Alluri Sitarama Raju's revolt.

He was asked to catch him and accordingly he went in to the interiors KD Peta forests and through middlemen was able to meet Mr Sitarama Raju!! He was accorded a warm welcome by Mr Raju and they spent some time chatting. Thereafter Mr Jogi told him that he has come only to see him and not to arrest him! Then Mr Raju accompanied Mr Jogi to the edge of forest as otherwise he would've been killed by his army!!

As a punishment for this indiscipline Mr Jogi was transferred to Vijayanagaram. After some time a British officer kicked his colleague on the head whereupon his cap fell down. Mr Jogi immediately told that officer "today its the turn of my colleague and tomorrow I might also face the same fate at the hands of the Britishers"!! Saying that Mr Jogi resigned from the Police on the spot!! Thereafter he made a living by consulting on legal/police matters.

Unfortunately mobiles weren't there in those days so Mr Jogi couldn't take a selfie with Mr Sitarama Raju :(

NB: Please don't ask me for proof as I don't have any!! We don't even have my great grandfather's photograph :( Understand Mr Jogi's personal diaries were later on taken by Mr Arudra from a mutual relative and he later on wrote many detective stories (perhaps based on some of the cases!)

Saturday, June 25, 2016

హుస్సేన్ సాగర్!! Hussain Sagar!!



నా కాలేజ్ జీవితం అంతా గుంటూరు లో వెలగపెట్టాను. ఆ రోజుల్లో దసరా సెలవులకి , వేసవి  సెలవులకి  విజయవాడ కి వెళ్లి అక్కడున్న ఫ్రెండ్ తో ఒకటో, రెండో రోజులు గడపడం అలవాటయ్యింది . అలా వేసంకాలంలో వెళ్ళినప్పుడు పాపం కృష్ణా నదిలో నీళ్లు బొత్తిగా ఉండేవి కావు .. బ్రిడ్జి కి ఇవతలి వేపు అనుకోండి!! అప్పుడు నేను నా ఫ్రెండ్ ఎంచక్కా కృష్ణలో ఈ చివరి నించి నడుచుకుంటూ  ఆ చివరికి వెళ్లి, కాళ్ళు  నొప్పెట్టి కూసింత సేపు రెస్ట్ తీసుకొని, సొల్లు కబుర్లు అన్నీ అయ్యాక (అంటే పెద్దయ్యాక ఏ ఉద్యోగం రాకపోతే వేసంకాలంలో అటు చివర పల్లీలు అమ్ముకుంటే మాలాగా ఇలా వాహ్యాళికి వచ్చే వాళ్లకి అమ్మి  బాగానే సంపాదించచ్చు లాంటి ఆలోచనలు అన్నమాట!)  మళ్లీ ఈ చివరికి నడుచుకుంటూ వఛ్చి ఒక పెద్ద ఘనకార్యం చేసిన వాళ్ళ లాగా ఫీల్ అయ్యేవాళ్ళం . నిజానికి అది ఘనకార్యమే! మీలో ఎంతమంది అలా ఏ నదిలోనైనా  అడ్డంగా నడిచారు ?! చాలా కొద్ధిమందికి మాత్రమే లభించే అరుదైన అవకాశం అది.

పైన రాసింది పీఠిక (అంటే కరెక్ట్ అర్ధం తెలీదు కాని బహుశ నేను అనుకున్నఅర్ధమే  అయ్యుంటుందని ప్రగాఢ విశ్వాసం!)

ఇహ అసలు విషయంలోకి వస్తే

అలా నా కాలేజీ ప్రహశనం అయ్యిన వెంటనే రెండో వారానికి హైదరాబాద్ వచ్చాను. ఎందుకు? షరా మామూలే! కూటికోసం! కూలి కోసం!!

వచ్చిన కొత్తల్లో నాకు ఈ హుస్సేన్సాగర్ భలే గమ్మత్తుగా అనిపించేది. ఊరి మద్యని కొలనులా! ఆ రోజుల్లో ఈ నగరం పేరుకే నగరం కాని సాయంత్రం పూట కాసీపు తిరగడానికికాని, చూడ్డానికి కాని ఏమి ఉండేవి కావు. ఇదిగో ఈ సాగరం, దాని ఒడ్డు ట్యాంక్ బండ్ తప్ప!! ఆదివారాల్లో అప్పుడప్పుడూ ఫ్రెండ్స్ తో కలిసి వచ్చి ఈ ట్యాంక్ బండ్ మీద కాసీపు తిరిగి కాళ్ళు పీకాక కూర్చోడానికి బెంచ్ కోసం చూసేవాళ్ళం! పెద్ద బెంచ్ మీద కొత్తగా పెళ్ళైన జంటలు ఓ మూల కూర్చొని కిచకిచలాడుతూ   కనిపించేవాళ్ళు. ప్రేమికులు ఆ రోజుల్లో అంత బహిరంగంగా తిరిగే వాళ్ళు కాదు. ఏ చెట్టు చాటునో, పొదల మాటునో సెటిల్ అయిపోయేవాళ్ళు!  ఈ బెంచ్ మీదున్న జంటలు ఎప్పటికీ లేచిపోరే (ద్వందార్ధం  దురదృష్టం!) ఎంతసేపు మేమలా నిలువు జీతం. ఇహ లాభం లేదని బెంచ్ ఒక చివర ఒకళ్ళం కూర్చునేవాళ్ళం. మిగతా వాళ్ళం వాడికి ఎదురుగా ఆ రైలింగ్ ఆనుకొని తెగ కబుర్లు, జోకులు, నవ్వులు. కావాలని బాగా ఓవర్మా ఆక్షన్ చేసేవాళ్ళం. మా బాధ పడలేక, చూడలేక, భరించలేక ఆ కొత్త జంటలు అయిదు నిమిషాలు తిరక్కుండా లేచిపోయేవాళ్ళు!! అరబ్బీవాడు, ఒంటె కధ టైపులో మా Mission accomplished ;)

అలా సొల్లు వాగుతున్నప్పుడు ముందు ముందు జీవితం వెండితెర మీద  ఎలా ఉంటుందో , ఎవరికి ఏ  ఉద్యోగం వస్తుందో, ఎప్పుడు పెళ్లిళ్లు  అయ్యి మేము కూడా ఇలా ఈ బెంచ్ మీద కూర్చుంటామో,  ఇలాంటి అంతులేని జవాబు తెలీని ప్రశ్నలు అన్నీ చర్చించేవాళ్ళం! మాకు పెళ్ళయ్యి ఇలా బెంచ్ మీద కూర్చున్నప్పుడు, మాలాంటి కుర్రకారు మా స్ట్రాటజీ ఉపయోగిస్తే మట్టుకు చస్తే లేవకూడదు అని కూడా ఒక సామూహిక నిర్ణయం తీసుకున్నాం!

ఇంతకీ అలా ఆ బెంచ్ మీద సెటిల్ అయ్యి ఎక్కడికో వెళ్ళిపోయినప్పుడు  నాకు నా కాలేజ్ రోజుల అలవాటు గుర్తొచ్చి ఓ చిలిపి ఆలోచన వచ్ఛేది . ఈ హుస్సేన్సాగర్ లోతు ఎంత ఉంటుంది . నీళ్లన్నీ ఎండిపోతే కింద ఎలా ఉంటుంది . ఎప్పుడైనా అలా నీళ్లన్నీ ఎండిపోతే ఎంచక్కా ఈ చివరినించి ఆ చివరికి వాకింగ్ చేస్తే మజా వస్తుంది కదా అని ! కానీ అన్ని నీళ్లు ఎప్పుడు ఎండాలి ? నా చిన్ని కోరిక ఎప్పుడు తీరాలి ? సో ఆ కోరిక నా తీరని కోరికల లిస్టు లో అగ్రతాంబూలం పుచ్చుకుంది.

ఇప్పటిదాకా ఇది ఉపోద్ఘాతమే!!

ఇహ మరికొంచం ముందుకి అంటే ఓ రెండేళ్ల క్రితానికి వస్తే  కేసీర్ గారికి కూడా నాలాంటి కోరిక ఉన్నట్టుంది ! ఒక్కసారి సడెన్ గా హుస్సేన్సాగర్ నీళ్లు మొత్తం ఖాళీ చెయ్యిస్తానని ప్రకటించారు! ఆ రోజు చూడాలి నా మొహం! నా మొహంలో దాచినా దాగని ఆనందం!! మనమేదో అనుకుంటాం కానీ నిజంగా మనకి నిస్వార్ధ మైన చిన్ని చిన్ని కోరికలుంటే అవి ఎప్పటికైనా తీరుతాయి! ఆహా నా కల ఇన్నాళ్ళకి, ఎన్నేళ్ళకి తీరబోతోంది .  ఆ వార్త చదివిన వెంటనే ఎవ్వరూ చూడటం లేదని నిర్ధారించుకున్న తర్వాత ఓ రెండు నిమిషాలు gangnam డాన్స్ కూడా చేసాను.  ఎంచక్కా ఆ నీళ్లన్నీ తోడేశాక హాయిగా పురప్రజలం అందరం సాయంత్రం పూట  అందులో అటూ, ఇటూ వాకింగ్ చేస్తూంటే రెండు కళ్ళూ చాలవు చూడ్డానికి .

నీళ్లన్నీ తీసాక అందులో ఇంకేమి నిధి నిక్షేపాలు బైట పడతాయో ? ఆస్తి పంజరాలు, మోటార్ సైకిళ్లు, కార్లు  వగైరా కూడా కనిపించే అవకాశం లేకపోలేదు ;) 

ఆ వార్త చదివిన దగ్గర్నించీ ఇప్పటిదాకా ఒక ఏణ్ణర్ధం నించీ కళ్ళు కాయలు కాచేట్టు ఎదురు  చూస్తున్నా! అబ్బే. ఆ  నీళ్లు ఖాళీ చేసే ప్రయత్నాలు అసలు మొదలెడితేగా ? ఓ వందమందిని పెట్టి బకెట్ లతో ఖాళీ చేయించినా ఈపాటికి సగం నీళ్ళు ఖాళీ అయ్యేవి. అసలు  ఖాళీ చెయ్యడం మాట పక్కన పెట్టి,  ఆ మురికి నీళ్లని క్లీన్ చెయ్యడం కోసం కొత్త మెషిన్ ఒకటి తెప్పించారు . నాకు అర్ధం కానిది ఒకటే. ఎలాగూ మొత్తం నీళ్లన్నీ  ఖాళీ చేస్తామన్నారు కదా మళ్లీ ఈ లోపల ఆ పారబోసే నీళ్ళని బోల్డు డబ్బులు ఖర్చు పెట్టి శుద్ధి చెయ్యడం ఎందుకో ?! అయినా సామాన్య ప్రజలకి ఇలాంటి క్లిష్టమైన విషయాలు ఎలా అర్ధం అవుతాయి? ఇందులో ఏదో మనం అర్ధం చేసుకోలేని మర్మం ఉండే ఉంటుంది. 

అయినా నాకిప్పుడు ఆ మాయ, మర్మం అవేమీ అఖ్ఖర లేదు. నేనెప్పుడో మర్చిపోయిన నా చిన్ని కల, కోరికని మళ్లీ రేకెత్తించారు!! నాలో లేనిపోని ఆశలు కల్పించారు.  అంతలోనే దానిమీద ఆ హుస్సైన్సాగర్ నీళ్ళు పోసి ఆర్పేశారు! ఐ హర్టెడ్ . 

నాక్కావలసిందల్లా మన హుస్సేన్సాగర్ ని ఎప్పుడు ఖాళీ చేస్తారు ? 

నేను అందులో ఆ చివరినించి ఈ చివరికి నడిచి, మధ్యలో బుద్ధుడి దగ్గర పిట్ స్టాప్ వేసి నా వెనకాల ఆయన కనిపించేట్టు సెల్ఫీ  ఎప్పుడు తీసుకుంటాను?    

లేదా ఈ నీళ్లు ఖాళీ చేసే పధకానికి నీళ్లు వదులుకోవాల్సిందేనా ?

నోట్! షరా మామూలే! ఈ బేతాళ ప్రశ్నలకి సమాధానం  తెలియకపోయినా, తెలిసి చెప్పకపోయినా, ఏమీ కాదు!

ఇలాంటి జవాబు లేని, తెలీని, ఎవర్నీ అడగలేని ప్రశ్నలు ప్రజల దగ్గర ఎన్నో? ఎన్నెన్నో?



Friday, June 10, 2016

తపోభంగం!!

తపోభంగం!!

మొన్న పొద్దున్నే 5 గంటలకి లేచాను. పొద్దున్నే లేస్తే ఏం చెయ్యాలో తోచక ఏదోఒక వెధవ పని చెయ్యాలనిపిస్తుంది చాలామందికి. నేను కూడా ఆ మందిలో గోవిందా!

ఏం చెయ్యాలో మాంఛి ఫిల్టర్ కాఫీ తాగితే తడుతుంది అని వెంటనే ఫిల్టర్ వేసేశాను. నేను పొద్దున్నే లేచానని పాల వాడు లేవడు కదా పాలు రాలేదు. మనింట్లోనే ఆవుంటే ఈ కష్టాలుండవుకదా? ఎప్పుడు కావాలంటే అప్పుడు పాలు పితికేసుకోవచ్చు! దీన్నే ATM అంటారు అంటే Any Time Milk ;)

తాజా పాలు, తాజా డికాక్షన్ అయితే కాఫీ ఉత్తమం!  నిన్నటి పాలు, నిన్నటి డికాక్షన్  అయితే మధ్యమం. కాని నేను తాగింది అధమం. నిన్నటి పాలు, నేటి తాజా డికాక్షన్ తో ఒక రకమైన కాఫీ!! రుచి అడగద్దు. రెండు రకాలుగా ఉంది. కాని పొద్దున్నే కాఫీ తాగకపోతే బండి స్టార్ట్ అవ్వదు కదా. ఈ సమస్యకి ఒకటే పరిష్కారం. పాలొచ్చే దాకా లేవకపోవడమే!

మొత్తానికి అదో టైపు కాఫీ తాగాక ఏం చెయ్యాలనే  ఐడియా కోసం ఆలోచించడం మొదలెట్టా. అప్పుడో ఐడియా తట్టింది . ఏం  చెయ్యాలని కాదు. ఏం చెయ్యాలన్న ఆలోచన ఏం చేస్తే సులభంగా వస్తుంది అన్న ఐడియా!  బైట చిన్న తుంపర పడుతోంది. బాల్కనీ  చివర ఓ కుర్చీ వేసుకొని ఆ తుంపరలో మెడిటేషన్ చేస్తే ఎలా ఉంటుంది? అని.  ఎందుకంటే మెడిటేషన్ చేస్తే వచ్చేవన్నీ ఆలోచనలే కదా :(  పైగా  పూర్వం మునులు ఆరుబైట చెట్లకింద అడవుల్లో తపస్సు చేసుకొనేవాళ్ళు కదా. వాళ్ళు ఎండకి, వానకి చలించి తపోభంగం అయినట్టు ఏ తాళపత్రగ్రంధం లోనూ రాసిన దాఖలాలు లేవు. లేకపోతె ఇటువంటివి మూడో కంటి వాడికి తెలీకుండా తొక్కేసేరేమో?!

సరే వానలో అదే తుంపరలో టెస్ట్ రన్ చేస్తే పోయిందేముంది. వాన పెద్దదైతే పరిగెత్తి ఇంట్లోకి పారిపోవడమే. ఈ ఆలోచన రావడం ఆలీసం ఓ కుర్చీ తీసుకెళ్ళి మా రూఫ్  గార్డెన్ లో ఉన్న నాలుగు మొక్కల మధ్యన వేసుకొని కూర్చున్నా.

ఒక పక్కనించి తులసి మొక్క కొమ్మలు తగులుతున్నాయి. ఇంకోపక్క మా ఆవిడ పెంచుకుంటున్న నాకు పేరు తెలీని ఇంకో మొక్క కొమ్మలు గుచ్చుకుంటున్నాయి. మూడో వేపు నించి సన్నటి చినుకులు. కాని తపస్సు చేసేటప్పుడు ఇలాంటి చిన్ని, చిన్ని ఆటంకాలు పట్టించుకొకూడదుగా? వాటిని లక్ష్య పెట్టకుండా కళ్ళుమూసుకొని మెడిటేషన్ మొదలెట్టా.

అలా ఎంతసేపు మెడిటేషన్ చేసానో తెలీదు కాని ఉన్నట్టుండి ఒక ఆలోచన వచ్చింది. మెడిటేషన్ లో ఇలాంటివి మామూలే అనుకోండి. అదేమిటంటే మెడిటేషన్ చేస్తున్నా చుట్టుపక్కల శబ్దాలు వినిపిస్తుంటాయిగా. పాలవాళ్ళ స్కూటర్ శబ్దాలు, పేపర్ వాళ్ళ సైకిల్ శబ్దాలు, పనిమనుషులు గేట్లు తీసిన కిర్రు శబ్దాలు, ఉన్నట్టుండి వీధి కుక్కల అరుపులు, చిన్నపిల్లల ఏడుపులు, కొండొకచో దూరం నించి ఎమ్మెస్ గారి సుప్రభాతం, పార్క్ కి వాకింగ్ కి కారులో వెళ్ళే వాళ్ళ కారు శబ్దాలు, వాటి రివర్స్ హార్న్ కర్ణ కఠోర శబ్దాలు వగైరా!

ఈ శబ్దాలకి నా తపోభంగం కాదు. టీవీ చూస్తూంటే కింద స్క్రోలింగ్ లైన్స్ లాగా అవి అలా వినిపిస్తూంటాయి. నా తపస్సు అలా సాగిపోతుంటుంది .

కాని ఇంతలో వచ్చిన ఆ ఆలోచన ఏమిటంటే మాకు పేపర్ వేసేవాడు ఒక ఇంగ్లీష్ పేపర్, ఒక తెలుగు పేపర్ లుమ్మ చుట్టి ఒక మిస్సైల్ లాగా చేసి రోడ్ మీదనించి మా బాల్కనీ లో పడేట్టు గురి చూసి మాంచి స్పీడ్ తో విసురుతాడు. ఎంత స్పీడ్ అంటే మా వీధి తలుపు వేసి ఉంటే దానికి ఆ మిస్సైల్ తగిలి ఒక చిన్న సైజు బాంబు పేలిన శబ్దం వస్తుంది. వాడి గురి సరిగ్గా ఉంటే, మా తలుపు తీసుంటే అది నేరుగా ఇంట్లో హాళ్ళో పడి సర్రుని క్రికెట్ లో యార్కర్ లాగా నెల మీద ఒక పది అడుగులు దూసుకు పోతుంది. ఆ పేపర్ బాయ్ ఖచ్చితంగా క్రికెట్ ఆడతాడు. ఫాస్ట్ బౌలర్ ఏమో కూడా?! కాని టీవీ లో లైవ్ టెలికాస్ట్ చూసి వాడు కూడా కొన్ని బౌలింగ్ మెలుకువలు నేర్చుకున్నాడు. ఫాస్ట్ బౌలర్ అయినా అప్పుడప్పుడూ స్లో బాల్ వేస్తాడు ;) అప్పుడు ఆ పేపర్ బాల్ ఇంట్లోకి రాకుండా మా మొక్కల మీద పడి వాటి కొమ్మలు, అప్పుడప్పుడూ వాటి నడుము విరిచేస్తుంది.

ఇప్పుడిదంతా మీకు రామాయణంలో పిడకలవేటలాగ అనిపించచ్చు. కాని అసలు మాటర్ ఇక్కడే ఉంది. నేను ఇప్పుడు కుర్చీ వేసుకొని కూర్చున్నది ఆ మొక్కల మధ్యలో! అంటే వాడి బౌలింగ్ పిచ్!! ఇప్పుడు నాకు వినిపిస్తున్న పేపర్ బాయ్ సైకిల్ శబ్దాల్లో మా వాడి సైకిల్ కూడా ఉండి వాడు కనక పేపర్ మిస్సైల్ విసిరాడంటే అది డైరెక్ట్ గా నా తలకి తగిలి కపాలమోక్షమే! తపస్సు చేసుకుంటూ మోక్షం, అందునా కపాలమోక్షం పొందిన మొదటి, బహుశా ఏకైక వ్యక్తిగా, (ఇంత రికార్డు స్థాపిస్తే వ్యక్తి ఏమిటి ఏకంగా మహర్షి అనాలేమో!) చరిత్రలో మిగిలిపోయే ప్రమాదం లీలామాత్రంగా గోచరించింది. మీలాంటి వాళ్ళ సంగతేమో కాని నాకు మట్టుకు ఇప్పుడప్పుడే మోక్షం పొందాలన్న కోరిక లేదు. ఎందుకంటే తీరని కోరికలు చాలా ఉన్నాయి. అవన్నీ తీరాక మోక్షం వేపు ద్రుష్టి సారిస్తాను. ఇప్పుడేమీ తొందర లేదు. మరిప్పుడు ఏం చెయ్యాలి. మెడిటేషన్ అపెయ్యడమా? కాదు.

అప్పుడు నాకో సందేహం వచ్చింది. మునుపు తపస్సు చేసుకోవడానికి అడవులకి వెళ్ళే వాళ్ళు కదా. అడవిలో కళ్ళు మూసుకొని తపస్సు చేసుకుంటూంటే ఏ పులో, ఎలుగుబంటో వచ్చి, వాళ్ళని "సిట్టింగ్ డక్" లాగ భావించి, వాటి తపస్సుకి మెచ్చుకొని దేవుడే వాటికి ఇలా "ఫ్రీ మీల్స్" ఏర్పాటు చేసాడని ఆనందపడి, తదనంతరం ఆ తపస్సు చేసుకొనే వాడి మీద పడి, ఆ రోజుల్లో ఫ్రిజ్ లేకపోయినా రోజంతా దాచి మూడు పూటలా శుష్టుగా భోజనం చేస్తాయి కదా. మరి ఈ భయం ఆ తపస్సు చేసుకొనే మునులకి రాదా? బోల్డు సంవత్సరాలు తపస్సు చేస్తే పోనీ కొన్ని శక్తులు వచ్చి వాళ్ళ చుట్టూ ఒక రక్షణ వలయం ఏర్పాటు చేసుకోవచ్చు. కానీ అప్పుడే తపస్సు మొదలెట్టి "L" బోర్డు పెట్టుకున్న పిల్ల మునుల గతేమిటి? వాళ్ళు తపస్సు, నేను హారర్ సినిమా చూసినట్టు అంటే భయంకరమైన సీన్లు వచ్చినప్పుడు రెండు కళ్ళూ దాదాపుగా మూసి, ఆ సీన్ ఎప్పుడయిపోతుందా అని తెలుసుకోవడం కోసం అతి తక్కువ కళ్ళు విప్పి భయంభయంగా చూసినట్టు చేసేవాళ్ళా? అంటే ఈ కొత్తగా తపస్సు మొదలెట్టిన మునులు అలా ఎక్కడ ఏ జంతువు వస్తుందో అని ఒక కన్ను మూసి, ఒకటి తెరిచి, లేదా అర్ధ నిమీలిత నేత్రాలతో చేసేవాళ్ళా? ఇప్పుడు నేను కూడా అలాగే చెయ్యాలా? అలా చేస్తే దాన్ని కొంగ / దొంగ జపం అంటారేమో?

(అయినా ప్రశాంతత కోసం మెడిటేషన్ చేస్తూంటే ఈ అశాంతి ఆలోచన ఏమిటి? )

లేకపోతే  ఇలా తపస్సు చేసుకోవడం కోసం వెళ్ళేవాళ్లకి మనకి ఇప్పుడు "పూజా సామగ్రి" అమ్మే దుకాణాలు ఉన్నట్టు  ఆ రోజుల్లో ప్రత్యేక  "తపస్సామగ్రి " అమ్మే దుకాణాలు ఉండేవా ? అందులో జింక చర్మం, కమండలం, కౌపీనం, ముడి పిన్నులు, రుద్రాక్షమాల,  దండం, వగైరా వగైరా అమ్మేవాళ్ళేమో? అక్కడే కుంచం పేరున్న మునీశ్వరుడి రికమండేషన్ తాళపత్రం మీద చూపిస్తే (మనమిప్పుడు మందుల షాపులో డాక్టర్ ప్రిస్క్రిప్షన్  చూపించినట్టు !) వాళ్లకి బహుశా "జంతు వికర్షణ యంత్రం" కూడా అమ్మేవారేమో? లేకపోతె ఇప్పుడు బొద్దింకలు గట్రా రాకుండా "లక్ష్మణరేఖ" టైపు విభూతి ఏమన్నా?! ఇలాంటివి లేకపోతే ఆ కొత్త మునుల తపస్సు నిరాటంకంగా ఎలా  జరిగేది? 

ఈ బేతాళ ప్రశ్నకి జవాబు ఏ తాళపత్రంలోనైనా ఉందా? మీకేమన్నాతెలుసా?!! 

సప్లిమెంటరీ బేతాళ ప్రశ్న జింక చర్మం మీద ఎందుకు తపస్సు చేస్తారు అందునా అహింసా వాదులు?!!

సప్లిమెంటరీ బేతాళ ప్రశ్న 2: ఇలా జింక చర్మం మీద కూర్చొని తపస్సు (ఈ రోజుల్లో మెడిటేషన్!) చెయ్యడం మన భారద్దేశంలో కనీసం ఒక 5 వేల సంవత్సరాల సాంప్రదాయం అని నాలాంటి వాడెవరైనా ఇప్పుడు ఒక చిన్న జింక చర్మం ఇంట్లో పెట్టుకున్నాననుకోండి నా మీద కూడా సల్మాన్ ఖాన్ మీదెట్టినట్టు కేసు పెడతారా ? ఇదెక్కడి అన్యాయం ?! నేను మన సనాతన , పురాతన సంస్కృతి ని ఎలా కాపాడాలి?! ఎలా? ఎలా? ఎలా?!!

నేనిలా మూడుసార్లు "ఎలా " అని అడిగానని  మీరు మీ జవాబు మూడు సార్లు రాయనవసరం లేదు ;)

Saturday, May 28, 2016

"వృక్షో రక్షతి రక్షిత"

"వృక్షో రక్షతి రక్షిత"

ఈ మధ్య హైదరాబాద్ లో గాలివానలు ఎక్కువగా వచ్చి బోల్డు చెట్లు పడిపోయాయి. "వృక్షో రక్షతి రక్షిత" అన్నారు కదా ఇలా ఉన్న నాలుగు చెట్లు పడిపోతే మానవ జాతికి నిష్కృతి లేదని ఏం చెయ్యాలని ఇటీవల ఒక చిన్న సదస్సు ఏర్పాటు చేసారు. అది కూడా ఆరుబైట. పడకుండా మిగిలిన పదో పరకో చెట్ల మధ్య!

విపరీతంగా చర్చ వాడిగా, వేడిగా సాగింది. ముందస్తుగా అసలు చెట్లు ఎందుకు పడతాయి అని చర్చించారు! ఎందుకు పడతాయో తెలిస్తే పడకుండా చర్యలు తీసుకోవచ్చు కదా అన్న ఐడియా తో.

"బలహీనంగా ఉన్న చెట్లు పడతాయి"
"బలంగా ఉన్న చెట్లయినా గాలివానకి పడతాయి"
"పెద్ద వానకి పడతాయి"
"లేదు జడివానకి పడతాయి"
"కాదు గాలివానకి పడతాయి"
"లేదు, కాదు. సుడిగాలి వానకి పడతాయి"

ఇలా లోకోభిన్నాభిప్ర్రాయం వెలిబుచ్చారు. చివరాఖరికి వెనకనుంచి అప్పటిదాకా మౌనంగా ఉన్న నాలాంటి ఒక బాలమేధావి అన్నాడు. ఇక్కడ "నాలాంటి" అన్న పదప్రయోగం కేవలం "మేధావి" అన్న దానికే కాని "బాల" కి కాదు అని నన్ను ప్రత్యక్షంగా చూడని చదువరులకి మనవి. ఇంతకీ ఆ బాలమేధావి ఏమన్నాడంటే

"చెట్లు పడటానికి అతి ముఖ్య కారణం చెట్లుండడమే"!

అంతే! ఒక్క సారి యండమూరి నవలలోలాగా భయంకరమైన నిశబ్దం!! ఆయన నవలలో అయితే ఈ "నిశబ్దం" అన్న మాటని భయంకరమైన ఒక దానికంటే మరొకటి పెద్దదైన ఫాంట్ లో మూడు నాలుగు సార్లు ముద్రిస్తారు! నాకు ఇక్కడ ఫాంట్ ఎలా పెంచాలో తెలియక పోవడంతో అలా చెయ్యలేకపోయినందుకు చింతిస్తున్నాను :(

అప్పుడే పక్కనున్న చెట్టు మీదనించి ఒక పిల్ల చీమ నడక నేర్చుకుంటూ పట్టు తప్పి కింద పడింది. ఆ చీమ నేలమీద పడ్డ శబ్దం పక్కలో పిడుగు పడినంత శబ్దం లాగ అందరికీ వినిపించింది. అంత నిశబ్దం!!

ఆ బాలమేధావి మాటల్లో ఉన్న "ప్రోఫౌండ్ సత్యం" అందరికీ రెండు నిమిషాలు మౌనం పాటించిన తర్వాత అర్ధం అయ్యింది. వెంటనే అందరూ ఆమోద ముద్ర బుర్రూపుతూ ఏకగ్రీవంగా తెలియచేసారు.

అసలు జబ్బుకి కారణం ఏమిటో తెలిసిన వెంటనే డాక్టర్ ప్రిస్క్రిప్షన్, చికిత్సా వగైరా చకచకా మొదలెట్టినట్టు వెంటనే "తక్షణ కర్తవ్యమ్" మీద ద్రుష్టి సారించారు. ఈసారి పెద్దగా శ్రమ పడాల్సిన అవసరం లేకుండానే పరిష్కారం తట్టింది, అందరికీ.

అదేమిటంటే?.........
............
............
............

చెట్లుండడం వలన కదా ఓ తెగ పడిపోతున్నాయి. చెట్లు లేకుండా చేస్తే పోలా?! వాట్ యాన్ ఐడియా సర్జీ ;) అని వాళ్ళలో వాళ్ళే తెగ ఆనందపడిపోయి, ఇంత తొందరగా ఈ వృక్ష సమస్యని కూకటి వేళ్ళతో సహా పరిష్కరించినందుకు ఒకళ్లనొకళ్ళు వీపులు తట్టి, చేతులు ఊపేస్తూ (ఎదుటి వాడివి!) తెగ ఆనంద పడిపోయారు.

పరిష్కారం తట్టాలే కాని "రాజు గారు తలుచుకుంటే డబ్బులకి కొదవా" అన్నట్టు వెంటనే చెట్లు కొట్టే పని మొదలెట్టారు.

ఇదిగో తిలకించండి సినిమా వాళ్ళ భాషలో "ఫస్ట్ కట్" ఫోటో ;)

NB: Photo for illustration purpose only!!

NB2: Any resemblance to any recent news is unfortunate :(

Wednesday, May 11, 2016

How to upgrade titlu v1.0 to titlu 2.0.1 (banda boothulu)

హౌ టు అప్ గ్రేడ్ తిట్లు v1.0 టు తిట్లు v2.0 (బూతులు) అండ్ తిట్లు v2.1.0 (బండ బూతులు)

నిన్న ఒక వ్యక్తి మీద నాకు భారీ కోపం వచ్చింది. నిజానికి నాకస్సలు కోపం రాదు. ఈ మాట అస్మదీయులు కూడా ఒప్పుకోరు అనుకోండి. వాళ్ళది తప్పు లేదు లెండి. మరీ సౌమ్యంగా ఉన్నా, కనిపించినా ఒకింత ప్రమాదం అని నేనే అప్పుడప్పుడూ కోపం నటిస్తూ ప్రదర్శిస్తూంటాను. ఏది చేసినా లోక కళ్యాణం కోసమే! మీకు తెలీనిది ఏముంది.?

ఇంతకీ ఎప్పుడూ కోపం రాని నాకు కోపం వచ్చిందంటే కూడా ప్రమాదమే. ఎందుకంటే ఆ భారీ కోపం మనలోపల దాచేసుకుంటే మనల్నే కాల్చేస్తుంది! ఆ వ్యక్తి మీద చూపించాలంటే, నాకొచ్చిన కోపం తీవ్రత ధ్వనించేంత తిట్టగలిగే బూతులు నాకు రావు. నాకు వచ్చిన తిట్లు ఇంకా బూతుల స్థాయికి అప్ గ్రేడ్ చెయ్యలేదు :(

అందుకని కోపం ఎంత తీవ్రంగా వచ్చిందో అంత తీవ్రంగానే ఆలోచించాను. వెంటనే ఒక ఉపాయం తట్టింది. కొంచం లేట్ అయినా కొన్ని కొత్త బూతులు అర్జెంటు గా నేర్చేసుకుని వెంటనే వాడేేయ్యచ్చు కదా వేడి వేడిగా అని. ఉపాయం అయితే తట్టింది కాని దానికి మార్గం దొరకలేదు. 30 రోజుల్లో బూతులు అని పుస్తకాలు అమ్మటంలేదు కదా? మరేమిటి దారి? పోనీ ఎవరైనా ఫ్రెండ్ ని అడిగితే "బాస్! ప్లీజ్ ప్లీజ్! నాక్కొంచం బూతులు, ఇంకొంచం బండ బూతులు అర్జెంటు గా నేర్పవా? చిన్న పని పడింది. ప్లీజ్ ప్లీజ్!" అని అడిగితే "ఏం? ఎలా కనిపిస్తున్నాను నీకంటికి నేను? గాంధీ గారికి దూరపు బంధువు కాకపోయినా అంతటి సౌమ్యుడిని. అసలు నాకు బూతులు ఎలా తెలిసి ఉంటాయనుకున్నావు?" అని అక్కడితో అగ్గకుండా నన్ను బండ బూతులు తిట్టే ప్రమాదం లేకపోలేదు. మనకి బూతులు, బండ బూతులు రావు కాబట్టి వాడు తిట్టినవి "అవి" అని తెలిసి ఏకసంతగ్రాహిలా వాటిని ముక్కుని పెట్టుకొని తర్వాత వాడుకునే అవకాశం లేదు. చూసారా బూతులు రాకపోతే ఎన్ని ఇబ్బందులో?

మరింకేదైనా దారుందా అని విపరీతంగా పనులన్నీ మానుకొని ఆలోచించాను. సడన్ గా ఒక మెరుపు మెరిసింది. బైట ఆకాశంలో! ఈమధ్య పేరుకే వేసంకాలం కాని వానాకాలం కంటే ఎక్కువగా వానలు పడుతున్నాయి మా హైదరాబాద్ లో. వాన పడనప్పుడు "చైనా" విద్యా సంస్థల భారీ ప్రకటనల్లాగా ఉరుములు, మెరుపులుతో వీర పబ్లిసిటీ హడావిడి. ఇంతకీ అలా ఆకాశంలో మెరుపు మెరియగానే నా మైండ్ లో కూడా ఒక మెరుపులాంటి ఐడియా మెరిసింది. న్యూటన్ తలమీద ఆపిల్ పడగానే ఆయనకి పెద్ద నిజం తెలిసినట్టు!

ఆ మెరుపులాంటి ఐడియా ఏమిటంటే వెంటనే ....
......
......
......
......
......
......
......
......
......
......

హమ్మా! ఆశ, దోశ, అప్పడం, వడ!

అయినా రచనలు ప్రజలని ఆలోచింపచేసేవిగా ఉండాలని చాలామంది ఘోషిస్తూ ఉంటారుగా! అందుకే ఇప్పుడు ఆలోచించడం మీ వంతు ;)

అర్జెంటు గా బండ బూతులు నేర్చుకోవాలంటే నాకొచ్చిన ఆ మెరుపు లాంటి ఐడియా ఏమిటి?

నా ఐడియా తో సరిపోయిన కరెక్ట్ సమాధానం రాసిన వారికి హాస్చర్య కరమైన బహుమతి!

గమనిక: ఆ హాస్చర్య బహుమతి నేను పెట్టబోయే ఆవకాయ ఒక హార్లిక్స్ సేసాడు అనుకుంటే వాళ్లకి నిజంగా హాస్చర్యమే! ఎందుకంటే బహుమతి అది కాదు ;)

మరో గమనిక: ఎవ్వరూ నాకొచ్చిన ఐడియా రాయకపోతే నేను దాన్ని బహిర్గతం చెయ్యదలుచుకోలేదు! ఎందుకంటే ఇక్కడ చాలామంది పెద్ద మనుషులు ఉన్నారు. వాళ్లకి కూడా ఎప్పుడైనా ఎవరిమీదనైనా పిచ్చి కోపం రావచ్చు. అప్పుడు నా ఐడియా గుర్తొచ్చి వాళ్ళు కూడా బూతులు నేర్చుకొని నా మూలంగా పాడయ్యిపోవడం, ఆ పాపం నాకంటుకోవడం నాకిష్టం లేదు :(