Friday, March 25, 2022

Nadi Astrology - My experience!


 

On 30th March, 2008 (I don’t remember this date but it was recorded in a tape!) my brother came to my house as it was a Sunday and had lunch. At 5 PM he requested me to drop him at Ramanthapur, Hyderabad where he had an appointment with a Nadi Astrologer at 6 PM. And my brother-in-law and his daughter (my niece) also took an appointment at the same time and they were coming from Ameerpet.

As I was absolutely free, I agreed and went all the way to Ramanthapur to the Nadi Astrologer where we were joined by BIL and niece.

The Nadi Astrologer took thumb impression of my brother and niece as they had appointments.

Then I asked him to check mine too and he said he won’t as I didn’t take an appointment. Told him that if he checks up my impression also he would get extra money as I had come all the way to his place and as it was already 6 PM there were no more appointments for that day!

A bit reluctantly he agreed and took my thumb print.

After about half an hour he came out carrying few bundles of palm leaf manuscripts and took my niece inside a room.

After few more minutes another guy came and took my brother inside another room. So they found the palm leaves of both of them! How lucky! And I was hopeful that mine would also be found.

And finally, he came out and took me too inside a darkroom which has at least 25 photo frames/ small idols of various Gods/ Goddesses on a big low table. There was a small lamp (may be for cinematic effect!) and he made me sit in a chair and he sat in front me in another chair and asked me which language I want to listen. I told him Telugu.

He inserted a blank audio cassette into the tape recorder and started talking. At the end of the session, I was given the recorded cassette as well as a note book in which he wrote whatever he told me in Tamil script! I still have both of them!

The way the Nadi session goes is like this! He first takes out one palm leaf and reads out the meaning in the language we have selected (translating to the best of his ability!). There will be many statements of facts in each leaf. And only when we say “true” to what he says then he reads the next sentence. If we say what he said is wrong then he goes to the next leaf in that bundle and again reads the first sentence. If we say true then he reads the second sentence and then the third, fourth so on. Whenever we say wrong then he stops and goes to the next leaf as that leaf obviously isn’t ours!

This went on for some time. His very first statements were wrong in few cases and then the 3rd or fourth. In one case about 8/9 were true and I felt happy that finally my leaf was found but then the next one turned out to be wrong!

But thankfully finally he could lay his hands on MY leaf!

First, he said “Sakshi vivaralu” – meaning particulars of witness. That means whatever he is going to say is a proof to establish that that particular leaf is mine only.

Then he described the name of the town I was born in as a place with a temple with a kalasham on top with 2 dots and 3 lines and 2 rounds. I don’t know whether the town I was born in has a temple with this type of kalasham!

Then he mentioned the name of the Indian month, tithi, week day and the English date when I was born as well as the placement of all the 9 planets in my horoscope at the time of birth! – All of this is 100% correct!

Then he mentioned that my mother is alive but father isn’t and the number of siblings I had and the number of them surviving as on that date – 100% correct again.

Then he talked about my wife’s career which was correct!

He said the number of children I have, their gender and order which was correct.

Then he told my name. I might have given my name at the time of giving the thumb impression. I don’t remember whether I told them my name or not. Then he told my father’s name as Narasimha Murthy whereas his name was Narasinga Rao. Slightly wrong!

Then he told my mom’s complete name which has 3 words as well my wife’s name and both were 100% correct!

Then he said that I studied well (meaning PG!) and I worked for few years but now in the business of recruitment. That I have an own house but not living it right now.  – All of this is 100% correct!

Then he talked about which classes my children are studying which was correct.

He said my son would have a change of place after getting a job which turned out to be true

He said they get awards in sports and arts which is also correct.

He added that my daughter would compete her education by the time I’m 57/58 which turned out to be correct. He also said that she will study either engineering, management or business which also turned out to be correct.

Till now whatever he said was in the past with few exceptions about my kids future and all of that was 100% correct.

Then he told me about my future as well as my children’s future till I’m 60 years old and ALL the predictions turned out to be absolutely wrong!

He in fact also told me when I would die! I immediately told him to STOP the audio recording, rewind and record over that sentence when I would die as my wife is likely to listen to that tape and if she knows when I’m going to die, she would die much before that! Fortunately, I didn’t die as predicted and am still hale and healthy!

Till now whatever he told me was what he generally tells anyone for a fixed fee. Thereafter depending on our problems, we should pay extra money for each of the 16 Kandams like family, children, siblings, maternal side, enemies, marriage, longevity, paternal, profession, lifespan etc.,

At that point in time, I had absolutely no problems in life so didn’t feel like paying extra money to know about any other kandams.

There’s an extension to this episode.

I narrated this to my close friend after few years. And many months later his wife requested me to take her to this Nadi Astrologer which I did and went along with her. He recognized me and then I told him that I have some issues NOW and want to get a reading again now!

He smiled and said that’s not possible. I was surprised and asked him why.

He said every month or so they go to Chennai and bring 100’s of Nadi bundles from someone who lends them and return them after a month and get new ones! So, he said my palm leaf is not with them anymore!

Prior to my first visit I did visit another Nadi Astrologer who is just 300 meters from my house. He took my thumb impression and told me to come in the evening. When I went in the evening, he apologized saying my palm leaf isn’t with them and hence didn’t charge any amount from me!

So, here’s my understanding. Nadi IS a fact. And one can only believe it when one experiences it firsthand. Secondly don’t take their predictions to heart as majority of them will go wrong as they are doing it on commercial basis.

One has to lead a chaste life without any bad habits or even bad thoughts to the extent possible. Then perhaps whatever they see in the leaf will turn out to be true!

How everyone’s life is written on palm leaves thousands of years ago is a mystery. And how these guys fish out our particular palm leaf by just looking at our thumb impression manually looking at it without computer and match that with our leaf is another mystery.

I also understand that it’s also written in the leaves when we will come for consultation too!

For non-believers I’ve the recorded audio cassette and the notebook with me. I can’t for obvious reasons make them public.

I also know it’s hard to believe about Nadi unless one has a personal experience. Till then please don’t label it as fake!

 

 

Tuesday, March 22, 2022

హృదయాన్ని కదిలించే!

నా ఫ్రెండ్ కార్డియాలజిస్ట్ ని ఈ మధ్య కలిసాను.

"ఏంటిలా వచ్చారు? ఏమన్నా ప్రొబ్లేమా?" డాట్రారి పలకరింపు
.
"ఏం లేదు డాట్రారూ! అరవై దాటాయి కదా ఓ పాలి నా గుండె చెక్ చేసుకుందారని"

"తప్పకుండా! మీలా అందరూ ఏ సమస్యా లేకపోయినా ఏడాదికోసారి ఇలా చెక్ చేసుకుంటే ఎంతో మంది చాలా కాలం బ్రతుకుతారు.... ఏమైనా గాలి పీల్చుకోవడం ఇబ్బందిగా ఉందా"

(ఆశ. దోశ. అప్పడం. వడ. సమస్యలున్నప్పుడు వస్తేనే మీకు క్షణం తీరిక, డబ్బులు లెక్కెట్టడానికి టైం లేవు. ఇహ ఏమీ సమస్యలు లేనివాళ్ళు వేస్తే మీకు నిద్ర పోడానికి కూడా టైం దొరకదు. పైగా కరెన్సీ కౌంటింగ్ మెషీన్ కొనుక్కోవాలి. మీ ఆరోగ్యమే మా మహాభాగ్యం! అందుకే ఆరోగ్యంగా ఉన్నప్పుడు చస్తే మీ దగ్గరకు రాం!)

"ఇబ్బందా? భలేవారే! అవసరమైన దానికంటే ఎక్కువ గాలి పీల్చేస్తున్నానేమోనని అనుమానంగా ఉంటేనూ? చూడండి కడుపెంత ఉబ్బిపోయిందో ఇదంతా గాలే" అని గాలి కబురు చెప్పి నా కుళ్ళు జోక్కి నేనే బోల్డు నవ్వేసా.

డాట్రారు కూడా నవ్వారు. ఒకింత ఇబ్బందిగా ఏమోనని చిన్న డౌట్.

సరే ముందస్తుగా చెస్ట్ x-ray తీద్దాం అని తీసేసాడు. మనది 56 ఇంచులు కాకపోయినా ఇంచుమించు అంతే మన చెస్ట్. పైగా x-ray తీస్తుంటే బ్రిటిష్ వాళ్ల ముందు ప్రకాశం పంతులుగారిలా రొమ్ము విరుచుకుని పోజు ఇచ్చా.

సరే ఆ నీళ్ళు కారుతున్న xray తెచ్చి గోడకున్న తెల్లటి ఫ్రేమ్ లో పెట్టి అందులో ఉన్న బుజ్జి ట్యూబ్ లైట్ వేసి ఆ xray మ్యూజియం లో ఉన్న మొనాలీసాలాగా నడుం మీద చెయ్యేసి కొంచం దగ్గరకి వెళ్లి వెనక్కు ఓ అడుగేసి తీక్షణంగా చూడ్డం మొదలెట్టాడు.

కొంపతీసి ఈయనకి చత్వారం కానీ వచ్చిందేవిటి? అలా ముందుకీ వెనక్కి కెమెరాలో జూమ్ లెన్స్ ఫోకస్ చేసినట్టు తిరుగుతున్నాడు.

ఇహ ఉండబట్టలేక అడిగేసా "ఏంటి డాట్రారూ! ఏమన్నా ప్రోబ్లేమా?" అని

లోపాయికారీ నాకో డౌట్. నేను అందరి దగ్గరా చాలా ఖచ్చితంగా ఒక్కరవ్వ కర్కశంగా ఉంటానని లోకాభిప్రాయం. ఈ డాట్రారు నా ఫ్రెండ్ అయినా ఆ లోకులో ఈయన కూడా ఉన్నారు కాబట్టి ఈయనకి కూడా అదే అభిప్రాయం ఉండి నేను హృదయం లేని మనిషిని అని ఇన్నాళ్లు నమ్మి ఇప్పుడు ఈ xray లో గుండ్రాయిలా ఉన్న నా గుండె చూసి బోల్డు షాక్ తిని నాకు ఏం చెప్పాలో తెలీక మీన మేషాలు లెక్కపెడుతున్నాడేమో?

ఓ నిమిషం ఆగి గుమ్మడి లాగా దగ్గక పోయినా అంత భారీ విషాద మొహం పెట్టి కళ్ళజోడు తుడిచి, కుర్చీలో కూలబడి, అదే కూర్చుని "మీ గుండె ఉండాల్సిన చోట లేకుండా ఒకింత పక్కకి కదిలిందేమిటి? నేనెప్పుడూ చూడలేదు ఇలాంటి కేసు. ఇదే ఫస్ట్ టైం" అని ఆయన చెప్పిన దానికి నేనెంత భయపడి పోతానోనని ఆయన లోపల్లోపల భయపడిపోతూ అన్నాడు

గుండ్రాయి లాంటి మనిషిని, గుండె రాయి చేసుకున్న వాడిని నేనా భయపడ్డం? ఫార్టీ ఇయర్స్ ఇన్ ది ఇండస్ట్రీ ఇక్కడ! నేను "తగ్గేదెలే" టైపులో కూల్ గా ఓ చిరునవ్వు చిందించా.

డాట్రారికి టెన్షన్ ఎక్కువయింది.

ఆయన్ని కూల్ చేద్దామని "ఓస్. ఇంతేనా? అలా ఎందుకు జరిగిందో నాకు తెలుసు" అని టీజ్ చేసా. ఇక్కడ "జరిగింది" అన్నమాటకి రెండర్ధాలు ఉన్నాయి అన్నమాట. ఇలా ఒకే వాక్యంలో ఒకే మాటని(ఇక్కడ అన్నమాట) రెండుసార్లు వేర్వేరు అర్థాల్లో వాడడం అనే ప్రక్రియ నా గురువుగారు వేటూరి గారి నుంచి నేర్చుకున్నాను. ఉదా: చుక్కా నవ్వవే. నావకి చుక్కానవ్వవే. ఆబాలగోపాల మాబాలగోపాలుని. అచ్చెరువున అచ్చెరువున. అలా అలా అన్నమాట.

"అదెలా? మీకు ముందే తెలుసా మీ గుండె పక్కకి జరింగిందని" అని సంభ్రమాశ్చర్యపడిపోయాడు డాట్రారు!

"అబ్బే! ఆ విషయం నాకిప్పుడే తెలిసింది" అన్నా

"మరి?" మొహంలో ప్రశ్నార్థకం!

"అది జరిగింది  అని తెలీదు కానీ ఎందుకు జరిగిందో తెలుసు" అని మళ్లీ బ్రేక్ ఇచ్చా. 

(చూసారా? మళ్ళీ ఒకే మాటని రెండర్ధాలతో ఒకే వాక్యాల్లో ప్రయోగం!)

ఈ డాట్టర్లు పేషంట్స్ ని ఇలాగే సస్పెన్స్ లో పెడ్తారుగా? ఇప్పుడు నాకు ఛాన్స్ దొరికింది.

"ఎందుకంటారు"

"ఎందుకంటే నా సిక్స్టీ యియర్స్ జీవితంలో ఎన్నో ఎన్నెన్నో హృదయాన్ని కదిలించే సంఘటనలు జరిగాయి! మరి ఆ మాత్రం కదిలిందంటే హాశ్చర్యం ఎంతమాత్రం లేదు నాకు" అని చిదంబర రహస్యం చెప్పా.

ఆయనకి కొంచం భరోసా ఇచ్చా కూడా "మరేం భయం లేదు. ఇంకొన్ని అలా గుండెని కదిలించే సంఘటనలు జరిగితే మళ్లీ అది యధాస్థానానికి వెళ్ళిపోతుంది లెండి. పూజయ్యాక వినాయకుడి విగ్రహం కదిలించి యధాస్థానంలో పెట్టినట్టు" అని ధైర్యం చెప్పా.

పాపం. డాట్రారు మొహంలో బోల్డు కదలికలు.

గమనిక: డాక్టర్ల మీద ఒకింత హాస్యోక్తులు రాసినా వారిని అగౌరవ పరచడం నా ఉద్దేశం కాదు.

డాక్టర్లు లేకపోతే రోగులు బ్రతకరు. రోగుల్లేకపోతే డాక్టర్ల వృత్తి ఉండదు. అంచేత డాక్టర్లు, రోగులు పరస్పర సహ(కార)జీవనం చెయ్యాల్సిందే. చేద్దాం. 

Sunday, March 13, 2022

మెడికోలు! ర్యాగింగ్!

 1985.  తిధి, తేదీ, నెల గుర్తులేవు!


ఆ రోజుల్లో నేను సేల్స్ ఉద్యోగం చేసేవాడిని. సేల్స్ అంటే పొద్దున్న  పదింటికి రోడ్డెక్కితే సాయంత్రం 5 తర్వాతే డూటీ దిగడం. అప్పటిదాకా మనిషి రోడ్డున పడ్డాడు


అప్పట్లో ఇప్పట్లా మొబైల్ ఫోన్లు లేవు. అందుకని మనం పొద్దున్న పదింటికి మాయం  అయ్యిపోతే మర్నాడు మళ్ళీ ఆఫీసుకి వెళ్ళేదాకా మనం ఎక్కడికెళ్లాం, ఏం  చేసాం మూడో కంటి వాడికి మనకే తెలుసు. ఏమాటకామాటే. అప్పట్లో జీవితం  చాలా హాయిగా ఉండేది. ఇప్పుడో ఎక్కడున్నావ్ అని బాస్ ఫోన్. సర్ ఇక్కడ డిస్ట్రిబ్యూటర్ దగ్గరున్నానంటే ఓసారి వాడికి ఫోనివ్వు అంటాడు బాస్. ఉత్తదే ఆ డిస్ట్రిబ్యూటర్తో మాట్లాడ్డానికి కాదు. మనం నిజంగా వాడి దగ్గరే ఉన్నామా ఇంకెక్కడన్నానా అని ఓ పరీక్ష. 


సరే ఇంతకీ ఓ రోజు ఏమైందంటే?


నాకు నా బాస్ మీద బాగా కోపం వచ్చింది. కారణం  ఏదైతే ఏం లెండి? అందరికీ  ఎప్పుడో ఒకప్పుడు, ఈ మధ్య అయితే దాదాపు ప్రతి రోజూ బాస్ మీద కోపం వస్తుంది కదా? బాస్ మీద కోపం వస్తే ఆఫీస్ లో ఉన్నా పని  చేసినట్టు నటిస్తాం కానీ ఛస్తే పని  చెయ్యం. అలాంటిది బైట మార్కెట్లో తిరిగే నేనెందుకు పని చేస్తాను? చెయ్యను. అక్కడిదాకా బానే ఉంది. పని చెయ్యకపోతే ఇంకేం చెయ్యాలి. ఇంటికెళ్లి పడుండలేం కదా? ఆ రోజుల్లో ఒక్క దూరదర్శన్  తప్పితే ఇంకే  టీవీ ఛానల్ లేదు. అది కూడా మధ్యాన్నం అంతా యూజీసీ వాళ్ళ పాఠాలు చెప్పేవాళ్ళు. నేను బ్రహ్మచారిని. ఒక్కడినే ఉంటున్నా. అందుకని  ఇంటికెళ్లి ప్రసక్తి లేదు. 


కానీ  రోజంతా ఎలా గడపాలి? ఎలా? ఎలా? ఎలా? ఇరానీ హోటల్లో ఒక టీ, ఖారా బిస్కట్ తింటూ చాలా తీవ్రంగా ఆలోచించాను. అప్పుడు తట్టింది ఓ బ్రహ్మాండమైన ఐడియా! 


అదేమిటంటే ఏదో ఒక నూన్ షో కి చెక్కేయడం! హాయిగా 11 నించీ దాదాపు రెండింటిదాకా కాలక్షేపం. తర్వాత లంచ్ చేసేటప్పటికి రెండున్నర. మూడు. అటు పైన ఓ రెండు గంటలు పని చేసినట్టు నటిస్తే సరి. రోజు అయిపోతుంది. 


ఐడియా బానే  ఉంది కానీ  ఏ  సినిమాకి వెళ్ళాలి? ఈ ప్రశ్న కంటే ముఖ్యమైన ఇంకో ప్రశ్న వేసుకున్నా? ఏ సినిమా థియేటర్ కి వెళ్ళాలి అని. ఇదేమిటి ఏసీ థియేటర్ కావాలంటే చాలా ఉన్నాయిగా ఈ మహా నగరంలో అంటే అది కాదు ఇక్కడ సమస్య. 


మనం వెళ్తున్నది పని ఎగ్గొట్టి. ఇంకా వివరంగా చెప్పాలంటే ఆన్ డ్యూటీ! పొరపాటున సహోద్యోగులైవరైనా మనం  సినిమాకి వెళ్లడం చూస్తే! అసలే సేల్స్ వాళ్ళకి ఆఫీస్ అంతా శత్రువులే! ఎందుకంటే సేల్స్ వాళ్ళు మిగతా కొల్లీగ్స్ దగ్గర పోజులు కొడతారు. మేము ఓ తెగ కష్టపడి, ఎండనక, వాననక రోడ్లు మీద తెగ తిరిగి, చెమటలు కక్కి మన కంపెనీ ప్రొడక్ట్స్ అమ్మబట్టి మీ అందరికీ జీతాలొస్తున్నాయి! మరంచేత మేము లేకపోతే సేల్స్ ఉండవు. డబ్బులు రావు. మీకు జీతాలు రావహో అని మొహం మీద అనకపోయినా అందరికీ అర్ధమయ్యేలా పోజులు కొడుతూంటాం. అందుకని అందరికీ  మా మీద పీకల దాకా ఉంటుంది. కసి. ఛాన్స్ దొరికితే  అధః పాతాళానికి తొక్కేయ్యడానికి దేశ సరిహద్దుల్లో సైనికుల్లా ఎవరెడీ. అందుకని కూసింత ముందు జాగ్రత్త చర్యలు తీసుకోవాలి!

  

అందుకని మా ఆఫీస్  వాళ్ళు ఎవ్వరూ చుట్టుపక్కల ఉండని, తిరగని ఏరియా చూసుకుని అక్కడున్న థియేటర్లో ఏ సినిమా ఉంటే ఆ సినిమా చూడాలి. 


అప్పుడు అలాంటి ఏరియా ఏముందబ్బా అని ఇంకో టీ తాగి ఆలోచిస్తే తట్టింది. మొజంజాహి మార్కెట్ లో ఒక  థియేటర్ ఉంది. అక్కడ అయితే  మా ఆఫీస్ వాళ్ళెవ్వరూ తిరిగరు. వెంటనే  బైక్ మీద  ఆఘమేఘాల మీద ఆ థియేటర్ కి వెళ్ళా. దాని పేరు సరిగ్గా గుర్తులేదు. విక్రాంతా? ఏమో?


ఆ థియేటర్లో ఓ చెత్త హిందీ సినిమా ఆడుతోంది. చెత్త  అని చూసాక తెలిసిందనుకోండి! చెత్త సినిమా, నూన్ షో కాబట్టి  టికెట్  దొరికింది. సీట్ ఏం  ఖర్మ  రో మొత్తం ఇమ్మన్నా ఇచ్చేట్టున్నాడు. సరే టికెట్ కొనుక్కుని  లోపలి వెళ్లి ఓ సీట్లో కూలపడ్డా


కాస్సేపయ్యాక సినిమా బోర్ కొట్టడం  మొదలయ్యింది. కానీ బైటికెళ్లి చేసేదేమి లేదు కాబట్టి వీలయ్యినంత సేపు భరిద్దామనుకున్నా


అప్పుడు మొదలయ్యింది!


ఏమిటా? 


ఇంకేమిటి? 


ఓ అమాయక బుగ్గ నొక్కితే పాలు కారే పసివాడి ర్యాగింగ్! ఎవడా పసివాడంటే ఎవడో అయితే నాకేంటి? నేనే?


మిమ్మల్ని ర్యాగింగ్ చేసిందెవరండీ అంటే వాళ్ళు ఆడ రాక్షషులు! 


ఎలా ర్యాగింగ్ మొదలెట్టారంటే నా మీద వీర డైలాగ్స్ వేయడం మొదలెట్టారు! ఎందుకంటే వాళ్ళక్కూడా సినిమా బోర్  కొట్టింది. నా మీద డైలాగ్స్ వేస్తున్నది ఎవర్రా బాబూ  అని ఓసారి ధైర్యం చేసి మీద అతి కొంచం వెనక్కి తిప్పి చూస్తే ఓ ముగ్గురో నాలుగురో మెడికోలు! మెడికోలు అని ఎలా తెలిసిందంటే అందరూ ఆ తెల్ల ఎప్రాన్ వేసుకున్నారు. 


అప్పుడు వెలిగింది నాకు అక్కడికి దగ్గర్లోనే మెడికల్ కాలేజీ ఉందని. నేనాఫీసు ఎగ్గొట్టి సినిమాకొస్తే వాళ్ళు కాలేజీ ఎగ్గొట్టి వచ్చారని. 


కానీ నా ఖర్మ కొద్దీ సినిమా ఎవ్వరినీ ఆకట్టుకోలేదు. ఇహ అందుకని నాతొ ఆడుకోవడం మొదలెట్టారు. బహుశా వాళ్ళ సీనియర్స్  వాళ్ళని ర్యాగింగ్ చేసిన రోజులు గుర్తుకు  తెచ్చుకుని ఆ కసంతా ఇక్కడ కక్కారు


అన్నట్టు చెప్పడం మర్చిపోయాను. ఆ రోజుల్లో నేను దాదాపు అందరు పెళ్లి కానీ అబ్బాయిల్లాగానే బాగా సన్నగా ఉండేవాడిని. 


ఇహ వాళ్ళ  డైలాగ్స్ ఇలా వాళ్ళ మెడికల్ భాషలో  సాగాయి 


"పాపం ఈ అబ్బాయేమిటే ఇంత బక్కగున్నాడు?" - సన్నగా ఉన్నాడనచ్చుగా?


"హిమోగ్లోబిన్ తక్కువయ్యిందేమోనే"


"థైరాయిడ్ ప్రాబ్లెమ్  ఏమో?"


"మరీ ఎనీమిక్ గా ఉన్నాడు గట్టిగా గాలేస్తే ఎగిరిపోతాడో ఏమిటో"


"బహుశా ఈ మధ్యే టీబీ వచ్చిందేమో"


"లేదే? టీబీ తిరగపెట్టిందేమో"


నాకేమో విపరీతమైన కోపం వచ్చేస్తోంది. కానీ  ఏం చెయ్యలేని పరిస్థితి. ఎందుకంటే నేను సింహంలా సింగిల్! కానీ కొంచం తిండి దొరకని సన్నటి సింహం! వాళ్లేమో నలుగురు ఆడ  తోడేళ్ళు! డైలాగ్స్ తో  నా ప్రాణం తోడేస్తున్నారు!


ఇంకా ఇలాంటివే నాకు తెలీని, ఇప్పుడు గుర్తులేని బోల్డు మెడికల్ మాటలతో నన్ను గుచ్చి గుచ్చి చంపుకు  తిన్నారు. 


ఇహ వాళ్ళ బాధ పడలేక లేచి దూరంగా ఇంకో  సీట్లో కూర్చుందామని లేచాను. కానీ  షర్ట్ సీట్ కి అతుక్కుని కొంచం విసిగించింది. గట్టిగా లేచేటప్పటికి వచ్చింది. ఇంటికొచ్చాక అర్ధమయ్యింది. సీట్ కి చూయింగ్ గం  అతికించారని. వాళ్ళు చేసిన పనో అంతకుముందు షో లో కూర్చున్నవాళ్ళు చేసిందో తెలీదు


నేను లేవగానే  డైలాగ్స్ ఆగలేదు!


"పాపం మన మాటలకి ఫీల్ అయ్యినట్టున్నాడే"


"స్కెలిటన్స్ కి ఫీలింగ్స్ ఉంటాయంటే"


"ఉంటాయే! ఇప్పుడు చూస్తున్నాం కదా"


నేను లేచిన వాడిని వెళ్లి వాళ్ళకి దూరంగా ఆరు వరసల అవతల వాళ్ళ వెనక వరసలో కూర్చున్నా. సినిమా నించి వాక్ అవుట్ చేద్దామనుకున్నా కానీ రెండు కారణాలు. 


ఒకటి వెళ్లి ఏం  చెయ్యాలి. అస్సయ్యాంగా పని చెయ్యాలి. పనెగ్గొడదామని కదా సినిమాకొచ్చింది. పైగా ఇప్పుడు మూడ్ ఇంకా పాడయ్యిపోయింది. 


ఇంటర్వెల్ లో వెళ్ళిపోదామని నిర్ణయించుకుని ఇహ  ఏ నిమిషంలో  అయినా ఇంటర్వెల్ ఇస్తాడని టైం చూసుకుని ఆ చీకట్లోనే బైటికి వెళ్ళిపోయా. ఎందుకంటే ఇంటర్వెల్ లో బైటికెళ్తే నా మొహం ఆ సుందరులు చూసేడుస్తారుగా? మళ్ళీ అదో అవమానం. రేప్పొద్దున్న బైటెక్కడన్నా కనిపిస్తే! 


ఇంకా విధి వెక్కిరిస్తే, వక్రిస్తే నేను మ్యారేజ్ లుకింగ్స్ కి వెళ్ళినప్పుడు ఆ సంబంధం వీళ్లల్లో ఎవరిదైనా అయితే? వామ్మో! ఇంకేమైనా ఉందా?


అందుకని వెంటనే ఓ గంట సినిమా అయ్యాక లేచి వెళ్తూ  వెళ్తూ వాళ్ళ వరస దగ్గరికొచ్చాక వాళ్ళకి వినిపించేట్టు "మీ అందరికీ మాయాస్థానియా గ్రేవీస్ ఉన్నట్టుంది" అనేసి తుర్రుమన్నా. 


ఈ Myasthenia gravis ఏంటండీ బాబూ అంటే - అప్పటికి రెండేళ్ళ ముందు 1983 లో కూలీ సినిమా షూటింగ్ లో అమితాబ్ కి దెబ్బ  తగిలి కొన్ని నెలలు చావు బ్రతుకుల మధ్య హాస్పిటల్ లో ఉన్నారు. అప్పుడు చివరికి  డాక్టర్స్ ఆయనకీ వచ్చిన  జబ్బేమిటంటే Myasthenia gravis అన్నారు. అందుకని ఆ పేరు నాకు బాగా గుర్తున్న ఓ పెద్ద  జబ్బు పేరు. వాళ్ళు మెడికోలు కాబట్టి నన్ను మెడికల్ టర్మ్స్ తో నానా మాటలన్నారు కాబట్టి అలా ఓ 50 గ్రాముల కసి తీర్చుకున్నా వాళ్ళ మెడికల్ భాషలోనే ఓ పెద్ద  జబ్బు పేరుతొ! అంతకు మించి ఆ వ్యాధి  లక్షణాలు నాకు తెలీవు!


బైటికొచ్చాక మయసభలో దుర్యోధనుడి ఫీలింగ్స్! హేంత హవమానం! ఆ బాధ  తట్టుకోలేక ఏదైనా బార్ కి వెళ్లి ఓ బీర్ కొట్టేద్దామనుకున్నా!


కానీ కొట్టలేదు! మళ్ళీ  రెండు కారణాలు. ఈ ఏరియాలో  అయితే మా సహోద్యోగులు ఉండరు కానీ ఇక్కడ దరిదాపుల్లో బార్ లేదు. బార్లుండే ప్రదేశాల్లో ఉండే  అవకాశం ఎక్కువ! రెండో కారణం ఏంటంటే పనెగ్గొట్టి సినిమాకి వెళ్తే చిన్న తప్పు. ఏదో జరిమానాతో  పోతుంది. కానీ ఆన్  డ్యూటీ మందు కొడితే ఉద్యోగం ఊడే ప్రమాదం ఉంది! అందుకని నేను కూడా దుర్యోధనుడిలా ఏమి  తొందరపాటు నిర్ణయాలు తీసుకోలేదు


ఇవాళ నా  టైం  బాలేదు అని సరిపెట్టుకున్నా 


కానీ ఓ డెసిషన్ తీసుకున్నా. ఇహ ముందు ఇలా ఒంటరిగా సినిమాకెళ్తే మట్టుకు చుట్టుపక్కల ఉమెన్స్ కాలేజీలు, ముఖ్యంగా మెడికల్ కాలేజీలు ఉండని ఏరియాలో ఉన్న థియేటర్ కే వెళ్లాలని!


కానీ తర్వాత మళ్ళీ 3 దశాబ్దాలు ఒక్కడినే సినిమాకి వెళ్ళలేదు!


కట్  చేసి ఓ ఆరేళ్ళు  వెనక్కెళ్తే ఆ మధ్య  మళ్ళీ నా మీద, నా వ్యాపారం మీద, ఈ సమాజంమీద బాగా కోపమొచ్చి మళ్ళీ ఆఫీస్ ఎగ్గొట్టి ఓ రోజు మధ్యాహ్నం ఒక్కడినే మ్యాటినీకి వెళ్ళాను. మా ఇంటికి దగ్గర్లోనే ఉన్న టివోలికి. ఇంగ్లీష్  సినిమా! మార్స్  అనుకుంటా పేరు. ఒక ఆస్ట్రోనాట్ మార్స్ మీద ఉండిపోతాడు. మిగతా వాళ్ళు వాడొక్కడిని వదిలేసి వెళ్ళిపోతారు. హీరో పాపం మళ్ళీ నాసా వాళ్ళు ఇంకో రెస్క్యూ రాకెట్ పంపేదాకా అక్కడే మొక్కలు పెంచుకుని తింటూ కాలక్షేపం చేస్తూంటాడు. 


ఇప్పుడు మేటర్ ఆ సినిమా కధ కాదు


నేను సినిమా సీరియస్ గా చూస్తూంటే చుట్టూ డాల్బీ  డిజిటల్  సరౌండ్ సిస్టం టైపులో ఇకఇకలు. పకపకలు. ఏమిటని తేరిపారా చూస్తే అర్ధమయ్యింది. ఈ సిటీలో యువతరం మాటినీ షో కి సినిమా చూడ్డానికి రారు. సినిమా థియేటర్ లో సినిమా  వేషాలెయ్యడానికని! సినిమాకి సెన్సార్ ఉంటుంది కానీ వీళ్ళ సినిమా వేషాలకి ఉండదుగా 


థియేటర్ మొత్తం  యువ జంటలే! పెళ్లి కాని జంటలేనండోయ్! వాళ్లకి పెళ్లి  కాలేదని ఆ థియేటర్ చీకట్లో మీకెలా తెలిసిందంటారా? ఒక చిన్న లాజిక్ ఉంది. జో ఘర్ మీ కర్తా ఓ బాహర్ నహి కర్తా! జో బాహర్ కర్తా ఉస్కో ఘర్ నహి రెహ్తా (ఇలా వేషాలెయ్యడానికి!)! సినిమా మొదలవ్వగానే ఇంకేముంది థియేటర్ అంతా చీకటి. తెర మీద సినిమా. థియేటర్ అంత బోల్డు మినీ సినిమాలు! 


నేను అనే ఓ పెద్ద మనిషిని ఉన్నానన్న భయం, బెదురూ కూడా లేవు. 


ఇంకేముంది. షరా మామూలే! నేను ఇంటర్వెల్ లో వాకౌట్! 


సివరాకరికి నాకర్ధమయ్యింది ఏమిటంటే మన దేశానికి నిజ స్వాతంత్రం రాలేదని. ఎందుకంటే ఓ మహానుభావుడన్నాడు "ఎప్పుడైతే మన దేశంలో ఒక మగాడు ఒంటరిగా సినిమాకి వెళ్లగలిగిన నాదే నిజమైన స్వాతంత్రం వఛ్చినట్టు"


ముఖ్య గమనిక: ఈ రెండూ సంఘటనలూ నిజంగా జరిగినవే! కాకపొతే  సినిమాటిక్ లిబర్టీస్ అని రచయితలకి ఉంటాయి. కాబట్టి చిటికంత జరిగితే చిలవలు పలవలు చేసి టీవీ చానెల్స్ వాళ్ళల్లా గుప్పెడంత రాస్తా! 


ఇంకోటి నేనెప్పుడూ ఆడపిల్లలని ర్యాగింగ్ చెయ్యలేదు. ఏదో  1 to 1 సరదా కామెంట్స్ చాలాసార్లు చేసాను. గ్రూప్ లో ఉన్నప్పుడు అంటే నేను ముగ్గురు నలుగురు అబ్బాయిలతో  ఉన్నప్పుడు ఎవరైనా ఒంటరి ఆడపిల్లని ఎప్పుడూ  కామెంట్స్ చెయ్యలేదు. ఏడిపించలేదు.


ఇంకో విషయం ఏమిటంటే ఇప్పుడు నేను ఇలా రాస్తున్నానని నేనేదో పెద్ద prude అని పొరపాటు పడకండి. ఇప్పుడు నేను యువకుడిగా ఉంటే ఈ యువతరం కంటే ఎక్కువగా, ఘోరంగా ప్రవర్తించేవాడిని. మా రోజుల్లో మాకిప్పుడున్న అవకాశాలు, సదుపాయాలు లేవు కాబట్టి అందరం పతివ్రతలమే అప్పుడు

Sunday, March 6, 2022

చూపే బంగారమాయెనా శ్రీవల్లీ!

ఇప్పటి కుర్రాళ్లందరూ నేటి, ఈనాటి సూపర్ హిట్ పాట "చూపే బంగారమాయెనా శ్రీవల్లీ" అని తెగ రెచ్చిపోయి శ్రీవల్లీ బదులు వాళ్ళ గర్ల్ ఫ్రెండ్ పేరు ప్రతిక్షేపించుకొని తెగ పాడేస్తున్నారని "ఊరంతా అనుకుంటున్నారు!" ఈ చివరి రెండు మాటలు ఒకప్పటి తెలుగు పాటండోయ్!


ఇక్కడిదాకా బానే  ఉంది. 


కానీ మీ గర్ల్ ఫ్రెండ్ "బానే పాడుతున్నావ్రా" (ఆడా, మగా అందరూ ఒకళ్ళనొకళ్ళు "రా" అని పిలుచుకోవడం ఇప్పటి ఫాషన్ కదా!) ఏదీ పాట మొత్తం పాడంటే హద్దిరబన్నా అని పాట మొత్తం పాడారో అయిపోయారే!


అదేంటి సార్ అలాగనేస్తున్నారు? పాట ఫుల్లుగా పాడేస్తే ఏటవుతుందేటి? అని అడుగుతారు కదా? మీ చేత అడిగించుకొని చెప్పడం ఎందుకు? అడక్కుండానే చెప్పేస్తా! చెప్పకుండా ఉండలేనుగా? ఓ పక్క కడుపుబ్బిపోతూంటే!

  

ఎందుకంటే ... ఎందుకంటే .... మిగతాది రేపు చెప్తానని ఊరించచ్చు! కానీ ఎందుకులే పాపం రేపటిదాకా టెన్షన్. అసలే ఇప్పటి యూత్ కి ఎటు చూసినా టెన్షన్  టెన్షన్! నేనింకా దానికి అగ్నికి  ఆజ్యం పోయడం దేనికి? రేప్పొద్దున్న పైన దేవుడు నన్ను చొక్కా పట్టుకు అడిగితే? 


అందుకని చెప్పేస్తా... ఎందుకంటే 


అసలు నేను చెప్పేముందు మిమ్మల్ని ఓ ప్రశ్న వెయ్యాలి. అసలు పాటంతా ఎప్పుడైనా శ్రద్ధగా విన్నారా? వింటే మీకే తెలియాలే? బహుశా విని ఉండరు. ఎందుకంటే చాలా సర్వేల్లో చదివా. కుర్రకారుకి అటెంషన్ స్పాన్, ఓపిక బాగా తక్కువని. అందుకని కేవలం పల్లవే పదేపదే వినుంటారు. 

 

ఒహవేళ పొరపాటుని విన్నా మొదటి చరణం వినుంటారు! కానీ అసలు కధంతా రెండో చరణంలో ఉంది. 


బోస్ గారు రెండో చరణంలో ఏం రాసారో తెలుసా


నీ స్నేహితురాళ్ళు ఓ మోస్తరుగుంటారు 

అందుకనే ఏమో  నువ్వుందంగా ఉంటావు 

పద్దెనిమిది ఏళ్ళు  వచ్చాయా చాలు 

నువ్వే కాదెవరైనా ముద్దుగా ఉంటారు 


హయ్యబాబోయ్! ఇప్పుడు ఈ సీన్ ఊహించుకోండి. మీరు మీ గర్ల్ ఫ్రెండ్ దగ్గర శ్రీవల్లీ పేరు బదులుగా ఆమె పేరు ప్రతిక్షేపించి  పాడుతూంటే మీరు సిద్ శ్రీరామ్ లా ఫీల్ అయిపోతూంటే ఆమె పరవశించిపోయి ఆపేసావేం పాడు. పాట మొత్తం పాడు అంటే మీరు రెచ్చిపోయి ఆ రెండో చరణం పాడితే. తలుచుకుంటేనే నాకు గుండాగినంత పనయ్యింది 


ఏ అమ్మాయినైనా నీ చెలికత్తెలు మాములుగా ఉన్నారు కాబట్టి నువ్వుందంగా ఉన్నావు. లేకపోతే నువ్వబ్బే. జస్ట్ ఆర్డినరీ! అని. టీనేజ్ లో ఏ అమ్మాయైనా ముద్దొస్తుంది. నువ్వూ అంతే. నీకు ముప్ఫయి ఏళ్ళొస్తే భరించడం కష్టం. అని ఇలా పాడితే ఏమవుతుంది. 


అది కూడా నేనే చెప్తా. 


మీరలా తన్మయత్వంలో కళ్ళు మూసుకుని గొంతెత్తి పాడుతూంటే ఒక్కసారి మీ పాదంలో ఓ గునపం గుచ్చుకున్న ఫీలింగ్. మీరు అరిచారనుకుంటారు కానీ శబ్దం బైటికి రాదు. ఎందుకంటే అంత నొప్పి. 


ఎందుకో తెలుసా. మీరలా పాడగానే మీ గర్ల్ ఫ్రెండ్ తన ఆరించిల హై హీల్ తో మీ పాదాన్ని లేని శక్తి తెచ్చుకుని కసుక్కున తొక్కుతుంది. 


ఇహ అప్పటినించీ ఆ పుష్పరాజ్ లా కాలీడ్చుకుంటూ బ్రతుకీడ్చడమే! ఆ పైన మీ ఇష్టం. తస్మాత్ జాగ్రత్త 


PS: బోస్ గారు రాసింది అక్షర సత్యం. కాలేజీ లో ఒక అందమైన అమ్మాయి చెలికత్తెలు ఎప్పుడూ ఓ మోస్తరుగానే ఉంటారు. ఎందుకంటే చిన్న గీతని పెద్ద గీత చేయాలంటే ఎలా అన్న రహస్యం వాళ్ళకి తెలుసు. ఆర్డినరీ లుకింగ్ అమ్మాయిల మధ్యన ఏ  మాత్రం అందంగా ఉన్నా మిస్ వరల్డ్  లా కనిపిస్తుంది. 


అలాగే వయసులో ఉన్నప్పుడు ఎవరైనా ముద్దొస్తూ ఉంటారు! పెళ్ళిలో ఏ అమ్మాయికైనా పెళ్లికళ వచ్చినట్టు!


అలాగని చెప్పి అమ్మాయితో ఈ చేదు నిజాలు చెప్పేస్తామా ఏంటి