Saturday, July 7, 2018

లైట్ లేలో! Lite Lelo!!

ముందస్తు మాట: ఈ నా "రచన" ఆంధ్రప్రభ నవంబర్, 1992 లో వేసారు. 

ముందు మాట: ఆ ఆంధ్రప్రభ లో పడిన రచన scanned పేజెస్ ఇక్కడ చాలాకాలం క్రితం పోస్ట్ చేసాను. కాని తర్వాత అర్థం అయ్యింది. ఈ మధ్య అందరూ పేస్బుక్ మొబైల్ లో చూస్తున్నారనీ, వాళ్లకి ఆ scanned పేజెస్ చదవడం ఇబ్బందనీ, అందుకని దాదాపుగా ఎవ్వరూ చదవలేదనీ కొంచం లేటుగా తెలుసుకున్నాను :(   అందుకని మీ అందరికోసం మళ్ళీ తెలుగులో టైపు చేసి పోస్ట్ చేస్తున్నాను. ఎందుకంటే హైదరాబాద్లో వానాకాలంలో పెద్ద వానలు పడలేదు నిన్నటిదాకా! టాపికల్ అని మరొక్క సారి  
; కథా ప్రారంభం!!

"లైట్ లేలో"

ఓ రోజు ఆఫీసులో తీరిగ్గా కూర్చున్నప్పుడు, అంటే రోజూ తీరికే - అది వేరే విషయం , మా శర్మ నా దగ్గరకొచ్చి "ఇహ నా వాళ్ళ కాదండీ!" అన్నాడు. 

ఇందులో కొత్తేమీ లేదు. వింత అంతకన్నా లేదు. కనీసం రెండు మూడు రోజులకోసారైనా శర్మ నోటినుంచి ఆ డైలాగ్ వినిపిస్తూంటుంది. కాకపోతే ఒక్కోసారి ఒక్కో కారణం. 

ఇప్పుడేమయ్యిందో?!

అదే అడిగాను. 

"వానలగురించి ఆకాశంలోకి చూసి చూసి మెడ పట్టుకుపోతోందే తప్ప ఒక్క చినుకైనా రాలలేదు కదా?" అన్నాడు మెడ పట్టుకుని. 

అతనన్నదాంట్లో ఆవగింజంత అబద్ధం కానీ అతిశయోక్తి కాని లేవు. ఈ ఏడాది హైదరాబాద్ ప్రజానీకం వానలకు ఎంత మొహం వాచిపోయారంటే, ప్రతిరోజూ సాయంత్రం - పగలు పనులుంటాయి కదా - ఇంటిముందు కుర్చీ వేసుకుని ఆకాశంలోకి చూడటం ఒక అలవాటైపోయింది. 

ప్రజలంతా చకోరపక్షులైపోయారు కాని చుక్క వాన లెదు. 

"మా కాలనీలో నిన్న ఓ నిమిషం వాన పడిందోయ్!" అని అదేదో డబల్ మర్డర్ అయినంత సెన్సేషనల్ న్యూస్ లాగా జనం చెప్పుకోవడం చిన్న ఫాషన్ కూడా అయ్యింది. 

సరే, కథ మళ్ళీ ఫాస్ట్ ఫార్వర్డ్ చేసి మా శర్మ దగ్గరికి, ఆయన అరిగిపోయిన డైలాగ్ దగ్గరికి వద్దాం. మా శర్మకి ఏదో విధంగా ధైర్యం నూరిపోయకపోతే ఆయన ఇంకా నీరు కారిపోవడం, అతన్నలా చూసిన మిగతా వాళ్ళందరూ జావ కారిపోవడం వగైరా ప్రమాదం ఉంది. ఎంచేతంటే మా అందరిలోనూ శర్మ చాలా భారీ మనిషి. కొద్దో, గొప్పో చిన్న లీడర్ కూడా . మరంచేత అతన్ని కొంచం మూడ్ లోకి తెద్దామని "అయితే పదండి! "దేవి" లో మంచి సినిమా ఆడుతోంది దాన్నిండా వాన పాటలే!" అన్నాను 

ఈ డైలాగ్ మిగతా ఆంధ్రులకు కొంచం వింతగా అనిపించినా, మా హైదరా"బాధీ"యులకు మాత్రం ఏ మాత్రం వింత కాదు. ఇన్నాళ్ళూ మేము కూడా సినిమాలకి "చిరు"ని చూడ్డానికో, "విజైశాంతి" రెచ్చిపోయిందనో, అదీ, ఇదీ కాకపోతే పాటలు సూపర్ హిట్లనో వెళ్ళేవాళ్ళం. 

కాని ఇప్పుడో - సినిమాలో వాన ఉంటె చాలు రెచ్చిపోయి చూసేస్తున్నాం. లేకపోతే వానలు ఎలా ఉంటాయో మరిచిపోయే ప్రమాదం ఉంది కదా! 

ఈనాడన్ని సినిమాల్లోనూ ఓ వాన పాట మస్ట్. మన అదృష్టం బాగుంటే రెండు వాన పాటలు. ఇంక ఆ సినిమా మా ఊళ్ళోమట్టుకు వందరోజులు ఖాయం. "ప్రజలు కోరుకుంటున్నారు కాబట్టి ఇలాంటి పాటలు వగైరా సినిమాలో పెడుతున్నాం" అని నిర్మాతలు, దర్శకులు చెప్పడం ఎంత నిఝమ్!!

కాగా, పోగా ఇప్పుడు మేము "చిరు"కోసం కాకుండా చిరుజల్లు కోసం సినిమా చూస్తున్నాం!

అసలీ ఏడాది వానలెందుకు పడటంలేదు అని ఈ మధ్య టీవీలో వాతావరణ శాఖ డైరెక్టర్నిడైరెక్ట్ గా ఇంటర్వ్యూ చేసారు. 

"వానలు పడకపోవడం ఏమిటి?! శుభ్రంగా పడుతున్నాయి" అన్నాడాయన. 

ఆ ఇంటర్వ్యూ ని తిలకిస్తున్న ప్రజానీకం సగంమంది మూర్ఛపోయారు. ఇంటర్వ్యూ చేసే అమ్మాయి కూడా మూర్చిల్లింది. వెంటనే ఆ వాతావరణ డైరెక్టర్ పక్కనే ఉన్న గ్లాస్ లోని నీళ్ళు - కొంప తీసి అవే వాన నీళ్లంటాడేమో? - ఆ అమ్మాయి మొహం మీద చల్లాడు. ఆ ఉపశమనానికి ఆమె "లైట్"గా తేరుకొని వెర్రి చూపులు చూడటం ప్రారంభించింది. 

ఇంక ఆ డైరెక్టర్ గారు (వాతావరణ శాఖ) పరిస్థితి అర్థం చేసుకుని తనే ప్రశ్న వేసుకుని, తనే జవాబు చెప్పి ద్విపాత్రాభినయం చేసాడు. దాని సారాంశం ఏమిటంటే .. 

"హైదరాబాద్ లో వానలు చాలా భారీగానే పడుతున్నాయట. అయితే మబ్బుల్లోనుంచి కిందకి ప్రయాణం కట్టిన చినుకులు ఈ భూమ్మీద వేడికి మార్గమధ్యంలోనే ఆవిరైపోయి మళ్ళీ మబ్బులైపోతున్నాయిట. ఇదొక విషవలయంగా తయారయ్యిందిట. దీనికేమైనా ప్రత్యేకమైన చర్యలు సిఫారసు చెయ్యమని ప్రభుత్వం ఓ "మబ్బు కమిటీ"ని కూడా వేసిందిట. వాళ్ళ నివేదిక అందగానే తక్షణ చర్యలు తీసుకుంటారుట. అప్పటివరకు హైదరాబాద్ లో వానలు పడతాయి కాని భూమ్మీద పడవుట. అంటే "టెక్నికల్"గా వానలు పడుతున్నాయి కాని "ప్రాక్టికల్"గా కాదుట" వగైరా వగైరా - ఇలాగే సాగింది ఆయన ఇంటర్వ్యూ ప్రహసనం.

పాపం ఈ పడీపడని వానలకి మొన్న ఆదివారం మావాడు - అయిదేళ్ళ కుర్రకుంక బలైపోయాడు. అదెలాగంటే - ఆదివారం మధ్యాహ్నం మూడున్నరకి బైట ఆడుకుంటున్న వాడు లోపలికి పరిగెత్తుకొచ్చాడు. 

"అమ్మా! అమ్మా! వాన ....వాన పడుతోంది" వాడి ఆవేశానికి, ఆనందానికి పట్టపగ్గాల్లేవు. 
 
కాని జీవితంలో అన్ని ఆనందాలు క్షణికమే అని వాడికి ఓ క్షణం ఆలస్యంగా తెలిసింది!

ముందు వాడు, వాడి వెనకాల వాళ్ళ అమ్మ, నేను బయటకు పరిగెత్తాం. "ఏరా, వెధవా! వేలెడంత లేవు! అప్పుడే అబద్ధాలు మొదలెట్టావా?" అని వాడిని బాదేసింది కన్నతల్లి. 
 
ఆవిడకు ప్రధమ కోపంలెండి!

పాపం! వీడికి మతిపోయింది. వాడు లోపలికి 100 కిలోమీటర్ల వేగాన పరిగెత్తాడే? అయిదు సెకన్ల క్రితం పడిన వాన ఏమైనట్టు? వాన పోయి దెబ్బలు మిగిలాయి. 

"వర్షాధార బతుకు"లంటే ఇవేనా?!

వాడు వాకిట్లో ఉన్నప్పుడు చినుకులు మొదలెట్టడం నిజం. కాని వాడు లోపలి వచ్చి, మళ్ళీ బయటకు వెళ్ళేటప్పటికి ఆ పడిన నాలుగు చినుకులు ఆవిరైపోవడం, అది నాలుగు చినుకుల వానగానే ఆగిపోవడం, వాడి వీపు విమానం మోత మోగడం చాల దారుణంగా జరిగిపోయాయి. 

కేవలం "క్షణక్షణముల్ హైదరాబాద్ వానల్". 

ఈ మధ్య ఈ ఊళ్ళో పెళ్ళిళ్ళల్లో గుమ్మం దగ్గర పన్నీరు జల్లడం మానేశారు. ఎందుకా? అమ్మాయిలు పన్నీరు బుడ్డీతో తలమీద పన్నీరు చల్లగానే - ఇక ఈ జీవితంలో వానలు చూడవేమో అని బెంగపెట్టుకున్న ప్రజల నెత్తిమీద నిజంగా పన్నీరు జల్లులా అనిపించి ఎవ్వరూ అక్కడినుండి కదలడం మానేశారు. దాంతో పన్నీరంతా అయిపోయి, అమ్మాయిలు చేతులు నొప్పి పెట్టి, వాళ్ళు నీరు కారిపోయి, ఇక చల్లడానికేమీ మిగలక ఈ సంప్రదాయాన్ని మానేశారు. 

ఇంతకీ అసలు కథ - మొత్తానికి శర్మని దేవీలో సినిమాకి లాక్కుపోయాను. సినిమా అయ్యాక జీవుడు తెగ ఆనందపడిపోయాడు. నేను స్కూటర్ తీస్తున్నాను. 

"ఏమండోయ్! సినిమాలో వాన కొంపతీసి హాల్ల్లోగాని పడిందేవిటండీ?" అన్నాడు మహదానందంగా. 

కొంపతీసి ఈ చకోరపక్షిగాడికి చూడక చూడక రెండు వానలు చూడగానే పిచ్చెక్కలేదు కదా? పూర్ ఫెలో!

"ఎందుకొచ్చిందా సందేహం?" సందేహించాను. 

"మరేం లేదు. బట్టలన్నీ తడిసి ముద్దయిపోతేను!" అన్నాడు శర్మ 

అది వాన మహత్యం కాదని, ఆ హాల్ ఏ.సి. మహాత్యం అని చాల కష్టపడి నమ్మించాను. కాని తరువాత జాలేసింది. 

ఆ అమాయకుడిని ఆ వెర్రి నమ్మకంలోనే ఉంచేస్తే బాగుండేదేమో?!