నేనూ. గల్లీ క్రికెట్!

 చిప్న్నప్పుడు ఎండు కొమ్మలు స్టంప్స్ గా పెట్టి రబ్బర్ బంతితో గల్లీ క్రికెట్  ఆడుతున్నప్పుడు సునీల్ గవాస్కర్ లాగా ఫీల్ అయ్యిపోయి, ఇండియాకి గవాస్కర్ ఉన్నారు కాబట్టి నేను కాంపిటీషన్ వస్తే బాగోదని, ఆ రోజుల్లో టీవీలు, లైవ్ టెలీకాస్టులు లేకపోయినా సంవత్సరానికోసారి సినిమా హాళ్లలో రెండు గంటలు క్రికెట్ సిరీస్ చూసి జఫ్ బాయ్కాట్ ని గురువుగా భావించి, నా పేరుని దేశవాళీ పేరుగా జఫ్ జాయికాట్ గా పెట్టుకుని, ఫస్ట్ బాటింగ్ తీసుకుని మనం కళ్ళు మూసి తెరిచేలోగా ఆ గల్లీకే కాదు ఆ పరిసర ప్రాంతాల్లో కల్లా ఫాస్ట్ బౌలర్ వేసిన మొట్టమొదటి బంతి మనకి కనిపించక బంతి శబ్దాన్ని బట్టి  మన బ్యాట్ ని శబ్దభేదిలా ఊహించుకుని ఎటో బ్యాట్ ఊపితే బంతి దేనికో తగిలిన శబ్దం వినిపిస్తే మనం కొంపతీసి ఫోర్ కొట్టేసామేమిటని మనలో మనం బోల్డు సంభ్రమాహాశ్చర్యానందం పడిపోయి కానీ ఎటువైపు కొట్టామో తెలీక బుర్రని వీలైనంత 360 డిగ్రీలు తిప్పే ప్రయత్నం చేసేలోపే, చుట్టూ ఉన్న జనం చేస్తున్న హర్షధ్వానాలు మనం కొట్టిన షాట్ కే అని నిర్ధారించేసి కాలర్ ఎగరేసే లోపల రెండున్నర క్షణాల్లో ఆ వినిపించిన శబ్దం బంతి బ్యాట్ కి తగిలినందుకు కాదని, తగిలింది మన స్టంప్స్ కని, అసలే ఎండు కొమ్మలేమో ఆ ఫాస్ట్ బాల్ కి ఒక స్టంప్ విరిగి ఆ శబ్దం కూడా కలగలిపి ఇప్పటి భాషలో చెప్పాలంటే డాల్బీ డిజిటల్ స్టీరియో శబ్దం మనకి వినిపించిన సౌండని, ఆ హర్షధ్వానాలు మనం కొట్టామనుకున్న షాట్ కి కాదని, మనం  ఫస్ట్ బాల్ కే అవుట్ అయ్యినందుకు ప్రేక్షక, ప్రత్యర్థి ఆటగాళ్లు కొడుతున్న కేరింతలని తెలుసుకున్న ఉత్తరక్షణంలో అంతకు ముందు వచ్చిన శబ్దం కంటే ఎక్కువ ఎవ్వరికీ వినిపించని సౌండుతో మన గుండె బద్దలయ్యి, కాళ్ళ పారాణి ఆరకుండానే అవుట్ అయ్యిపోయామా అని హతాశులం అయిపోయి, తక్షణమే పగిలిన గుండె ముక్కలని రాయి  చేసుకుని ఈ మాత్రానికే ఇంత  ఇదయిపోతే ఎలా అని మనకి మనమే చెప్పేసుకుని ఇప్పుడేం చెయ్యాలి ఏం చెయ్యాలి అని రీసౌండ్ వచ్చేట్టు మన అంతరాత్మ మనకే వినిపించేట్టు ఓ గగ్గోలు పెడుతూంటే ఒక్క రవ్వ తడబడినా ఇంకో అరక్షణంలో తేరుకుని "ఆ ఇప్పుడంతా రియల్స్" అని డిక్లేర్ చేస్తే ఆ ఫాస్ట్ బౌలర్ గూండాగినంత పనయ్యి వాడు "నేనొప్పుకోను. నేనొప్పుకోను" అని ఓ కాకి గోల చేస్తూంటే వాడిని పట్టించుకోకుండా పెద్ద మనిషి తరహాలో "ట్రయల్ బాల్ వేయకుండా మ్యాచ్ ఏమిటి? కావాలంటే పెద్ద మ్యాచ్ చూడండి బౌలర్ మూడు నాలుగు సార్లు బాల్ వికెట్ కీపర్ కి బౌల్ చేస్తాడు. అవన్నీ రియల్స్ అంటారా? మీ పిచ్చి కాకపోతే? ఇప్పటినించి మ్యాచ్ స్టార్ట్. ఇహ వేసుకోండి బౌలింగ్" అని మనకి ఆట పెద్దగా రాకపోయినా పెద్ద గొంతుంది కాబట్టి నోరు పెట్టుకు బ్రతికేసి ఆరు నూరయినా నూరు ఆరయినా నేను అవుట్ అంటే ఒప్పుకోను అని మొండికేసి, మొరాయించి, అప్పుడప్పుడు పరిస్థితి చేయిజారిపోయి ఊరంతా ఒక్కటయ్యిపోయి నేను ఔటయ్యిపోయానని కోతిమూకలా నా చుట్టూ చేరి నానా రభస చేస్తూంటే ఇహ లాభం లేదని మొహం వీలైనంత కోపంగా పెట్టి బ్యాట్ నాది కాకపొతే వీర విసురుగా నేలకేసి కొట్టి వాకౌట్ చేస్తే నాతొ పాటు నా ఆంతరంగిక అనుచర క్రీడాకారులు  కూడా "మేమంతా నీ జట్టు! పడదాం వాళ్ళని ఓ పట్టు! అని నినాదాలిస్తూ  నాకు మద్దతుగా వస్తే అందరం దూరంగా వెళ్లి ఓ చెట్టుకింద కూలపడి బీడీలు కాల్చే వయసు కాదు కాబట్టి అటువంటి అసాంఘిక పనులు చేయకుండా శాంతియుతంగా మేము లేకుండా ఆట ఆడదానికి ప్రయత్నిస్తున్న వాళ్ళందరిని విడివిడిగానూ, జమిలీగానూ వచ్చీ రాని బూతులు తిడుతూ, కపిల్దేవ్ ప్రారంభించిన ఐసీల్ కాదని క్రికెట్ బోర్డు వాళ్ళు ఇంకో పోటీ ఐపీల్ పెట్టినట్టు,రేపటినించి మేము అనగా నేను, నా అనుచర బృందం వేరే పోటీ క్రికెట్ మ్యాచ్ పెట్టాలని పెద్ద నిర్ణయం తీసేసుకుని అందులోకి పక్క వీధి వాళ్ళని ఎవరిని తెచ్చుకోవాలి, ఏ గల్లీ టీం తో పోటీ మ్యాచ్ పెట్టాలి లాంటి అడ్వాన్స్ పాయింట్స్ కూడా కూలంకషంగా చర్చించి చీకటి పడ్డాక ఆట ఆడకుండానే రాజకీయాలతో అలిసిపోయి ఏదో ఘనకార్యం చేసిన బిల్డప్ ఇచ్చేసి ఎవరిళ్ళకి వాళ్ళం వెళ్ళగానే ఇంట్లో అందరి అమ్మలు "ఎంతసేపూ ఆ వెధవ క్రికెట్ ఆడడమేనా? అదేమన్నా  కూడు పెడుతుందా? గుడ్డ పెడుతుందా? అని మాలోని సచిన్ లని తొక్కేయబట్టి అందరం ఇలా జీవం లేని జీవచ్ఛవం లాంటి ఉద్యోగాలు చేసుకుంటూ రోటి కపడా ఔర్  మకాన్ ఉంటే చాలని చిరుద్యోగాలు చేసుకుంటూ ప్రతి నెలా టీవిలో వచ్చే మన వాళ్ళ క్రికెట్ మ్యాచులు చూసుకుంటూ, వాళ్ళు ఫోరులు, సిక్సర్లు కొట్టినప్పుడూ, ప్రత్యర్థుల్ని అవుట్ చేసినప్పుడూ కుర్చీలోంచి ఎగిరినంత పని చేసి చప్పట్లు కొట్టి, కేకలు పెట్టి సామాన్య మానవుడిలా చప్పగా జీవితం లాగించేస్తున్నాం!   

పైన రాసిందంతా ఒకే వాక్యమని గమనించ ప్రార్థన😎