Posts
నాకు మూడ్ వచ్చినప్పుడు, ఈ మనుషుల మీద, సంఘం మీదా, నా జీవితం మీదా బాగా కోపం వచ్చినప్పుడు, అప్పుడప్పుడూ మా ఆవిడకి ఒకింత సాయం చేద్దామన్న కోరిక పుట్టినప్పుడు, వంట చేసి పారేస్తూంటాను! అంటే వండినదంతా పారేస్తానని అపార్ధం చేసుకోకండి 
ఇవాళ పొద్దున్నే అలా వంట చేద్దామని డిసైడ్ అయిపోయాను! ఎందుకో? అని మీరడిగినా చెప్పను... కాన్ఫిడెన్షియల్.. క్లాసిఫైడ్ కూడా. మీ ఊహాగానాలు మీరు చేసేసుకోవచ్చు!!
ముందస్తుగా కొబ్బరి పచ్చడి, పచ్చడి పచ్చడిగా చేసేసా! ఆ తర్వాత దొండకాయలని కసా పిసా నరకడం ... క్షమించాలి ... తరగడం మొదలెట్టా! ఏ మాటకామాటే! ఎవరి మీదైనా బాగా కోపం వస్తే ఆ కోపం అంతా ఆ కూరలు మాంచి కసిగా తరగడంతో తగ్గిపోతుంది 
Cooking is therapeutic you know Anger management tip!!
Cooking is therapeutic you know Anger management tip!! సరే అలా కసి కసిగా, కసా, పిసాగా తరుగుతూంటే ఎవరో కాలింగ్ బెల్ కొట్టారు! మా ఆవిడ బిజీ గా ఉండడంతో నేనే "సిరికిం చెప్పడు" స్టైల్ లో వెళ్లి చూసాను. పేపర్ అబ్బాయి బిల్ కోసం వచ్చాడు.
ప్రతి నెల అతను పేపర్ డబ్బుల కోసం వచ్చినప్పుడు ఎప్పుడూ, నా కంప్లైంట్, అతను చెప్పే సమాధానం ఒకటే!! పేపర్ ఈ మధ్య బాగా అలీసంగా వేస్తున్నారు, అప్పుడప్పుడూ సప్లిమెంట్ వెయ్యటం లేదు అని. ఆ ముందు రోజే DC సప్లిమెంట్ వెయ్యలేదు. మెయిన్ పేపర్ వెయ్యకపోయినా క్షమిస్తాను కాని సప్లిమెంట్ వెయ్యకపోతే మట్టుకు క్షమించను. ఎందుకంటే నేను పేపర్ న్యూస్ హెడింగ్స్ చూసేసి, advertisements కూసింత నిశితంగా పరిశీలించి వెంటనే సప్లిమెంట్ చివరి పేజీల్లోకి వెళ్ళిపోతా! అక్కడ ముందస్తుగా దినఫలం చదువుతా. ఒక్క రోజైనా బాగుంటుందని రాస్తాడేమోనని. అబ్బే ఆ అదృష్టం ఎప్పుడో కాని ఉండదు. అది చదివి డీలా పడిపోయి వెంటనే "మూడ్" లోకి రావడానికి పక్క పేజీలో డెన్నిస్ కార్టూన్ చూస్తా. వెంటనే మంచి మూడ్ లోకి వచ్చేస్తా. ఆ తర్వాత ఒక కాఫీ తాగుతూ రెండు సుడోకూ పజిల్స్ పూర్తి చేస్తా.
అసలే నిన్ననే సప్లిమెంట్ వెయ్యలేదు "నిన్నెందుకు సప్లిమెంట్ వెయ్యలేదు" అని అడిగాను. అనడం కంటే కోపంగా గద్దించాను అనడం ఒకింత కరెక్ట్ .
ఎందుకో అతని మొహంలో ఎప్పటిలా కాకుండా ఈ సారి ఒకింత భయం కనిపించింది! ప్రతి సారి రొటీన్గా చెప్పే "రోజూ వచ్చే పిల్లగాడు రాలేదు సార్! కొత్తబ్బాయి" అనే జవాబు చెప్పలేదు
అసలు నోటమాట రావటం లేదు అతనికి. అదేదో హింది సినిమాలో షారుక్ లాగా "బిబిబిబి ... బిల్" అన్న మాటలు అతి కష్టం మీద అతని నోటినించి వచ్చాయి. ఎందుకలా అయిపోయాడో నాకర్ధం కాలేదు.
సరే ఎందుకైతే నాకెందుకు డబ్బిచ్చి పంపించేద్దామని హల్లోకొచ్చి బీరువాలో పర్స్ తియ్యబోతే ... అదిగో! అప్పుడర్ధం అయ్యింది..
కృష్ణవేణి సినిమాలో వాణిశ్రీ, కృష్ణం రాజుతో "ఇదిగో ఇక్కడే! ఇక్కడేనండి పోయింది!" అంటే కృష్ణం రాజు "పోతే పోనీలే! కృష్ణా! మళ్ళీ కొనుక్కోవచ్చులే" అని ఎలా అపార్ధం చేసుకున్నాడో ఆ టైపులో నేను కూడా అపార్ధం చేసుకున్నా ఆ న్యూస్పేపర్ అబ్బాయి అలా ఎందుకు ప్రవర్తించాడో!!
ఎందుకు!...
.... .
.... .
.... .
.... .
.... .
.... .
.... .
.... .
.... .
.... .
.... .
.... .
.... .
.... .
... .
.... .
.... .
.... .
.... .
.... .
.... .
ఎందుకంటే పర్స్ తియ్యబోయిన నా కుడిచేతిలో అయిదంగుళాల కత్తి ఉంది!! దొండకాయ తరుగుతూ అలా .. ("సిరికిం చెప్పడు" అని మీకు క్లూ ఇచ్చా!... ) వచ్చానేమో చేతిలో పొడుగు కత్తి, కట్టిందేమో గళ్ళ లుంగీ!! అచ్చు "కత్తుల రత్తయ్య" టైపు లో కనిపించాను పేపరబ్బాయికి
మరి భయపడ్డాడంటే .. పడడా?!!
No comments:
Post a Comment