"వృక్షో రక్షతి రక్షిత"

"వృక్షో రక్షతి రక్షిత"

ఈ మధ్య హైదరాబాద్ లో గాలివానలు ఎక్కువగా వచ్చి బోల్డు చెట్లు పడిపోయాయి. "వృక్షో రక్షతి రక్షిత" అన్నారు కదా ఇలా ఉన్న నాలుగు చెట్లు పడిపోతే మానవ జాతికి నిష్కృతి లేదని ఏం చెయ్యాలని ఇటీవల ఒక చిన్న సదస్సు ఏర్పాటు చేసారు. అది కూడా ఆరుబైట. పడకుండా మిగిలిన పదో పరకో చెట్ల మధ్య!

విపరీతంగా చర్చ వాడిగా, వేడిగా సాగింది. ముందస్తుగా అసలు చెట్లు ఎందుకు పడతాయి అని చర్చించారు! ఎందుకు పడతాయో తెలిస్తే పడకుండా చర్యలు తీసుకోవచ్చు కదా అన్న ఐడియా తో.

"బలహీనంగా ఉన్న చెట్లు పడతాయి"

"బలంగా ఉన్న చెట్లయినా గాలివానకి పడతాయి"

"పెద్ద వానకి పడతాయి"

"లేదు జడివానకి పడతాయి"

"కాదు గాలివానకి పడతాయి"

"లేదు, కాదు. సుడిగాలి వానకి పడతాయి"

ఇలా లోకోభిన్నాభిప్ర్రాయం వెలిబుచ్చారు. చివరాఖరికి వెనకనుంచి అప్పటిదాకా మౌనంగా ఉన్న నాలాంటి ఒక బాలమేధావి అన్నాడు. ఇక్కడ "నాలాంటి" అన్న పదప్రయోగం కేవలం "మేధావి" అన్న దానికే కాని "బాల" కి కాదు అని నన్ను ప్రత్యక్షంగా చూడని చదువరులకి మనవి. ఇంతకీ ఆ బాలమేధావి ఏమన్నాడంటే

"చెట్లు పడటానికి అతి ముఖ్య కారణం చెట్లుండడమే"!

అంతే! ఒక్క సారి యండమూరి నవలలోలాగా భయంకరమైన నిశబ్దం!! ఆయన నవలలో అయితే ఈ "నిశబ్దం" అన్న మాటని భయంకరమైన ఒక దానికంటే మరొకటి పెద్దదైన ఫాంట్ లో మూడు నాలుగు సార్లు ముద్రిస్తారు! నాకు ఇక్కడ ఫాంట్ ఎలా పెంచాలో తెలియక పోవడంతో అలా చెయ్యలేకపోయినందుకు చింతిస్తున్నాను :(

అప్పుడే పక్కనున్న చెట్టు మీదనించి ఒక పిల్ల చీమ నడక నేర్చుకుంటూ పట్టు తప్పి కింద పడింది. ఆ చీమ నేలమీద పడ్డ శబ్దం పక్కలో పిడుగు పడినంత శబ్దం లాగ అందరికీ వినిపించింది. అంత నిశబ్దం!!

ఆ బాలమేధావి మాటల్లో ఉన్న "ప్రోఫౌండ్ సత్యం" అందరికీ రెండు నిమిషాలు మౌనం పాటించిన తర్వాత అర్ధం అయ్యింది. వెంటనే అందరూ ఆమోద ముద్ర బుర్రూపుతూ ఏకగ్రీవంగా తెలియచేసారు.

అసలు జబ్బుకి కారణం ఏమిటో తెలిసిన వెంటనే డాక్టర్ ప్రిస్క్రిప్షన్, చికిత్సా వగైరా చకచకా మొదలెట్టినట్టు వెంటనే "తక్షణ కర్తవ్యమ్" మీద ద్రుష్టి సారించారు. ఈసారి పెద్దగా శ్రమ పడాల్సిన అవసరం లేకుండానే పరిష్కారం తట్టింది, అందరికీ.

అదేమిటంటే?.........

............

............

............

చెట్లుండడం వలన కదా ఓ తెగ పడిపోతున్నాయి. చెట్లు లేకుండా చేస్తే పోలా?! వాట్ యాన్ ఐడియా సర్జీ ;) అని వాళ్ళలో వాళ్ళే తెగ ఆనందపడిపోయి, ఇంత తొందరగా ఈ వృక్ష సమస్యని కూకటి వేళ్ళతో సహా పరిష్కరించినందుకు ఒకళ్లనొకళ్ళు వీపులు తట్టి, చేతులు ఊపేస్తూ (ఎదుటి వాడివి!) తెగ ఆనంద పడిపోయారు.

పరిష్కారం తట్టాలే కాని "రాజు గారు తలుచుకుంటే డబ్బులకి కొదవా" అన్నట్టు వెంటనే చెట్లు కొట్టే పని మొదలెట్టారు.

ఇదిగో తిలకించండి సినిమా వాళ్ళ భాషలో "ఫస్ట్ కట్" ఫోటో ;)

NB: Photo for illustration purpose only!!

NB2: Any resemblance to any recent news is unfortunate :(

How to upgrade titlu v1.0 to titlu 2.0.1 (banda boothulu)

హౌ టు అప్ గ్రేడ్ తిట్లు v1.0 టు తిట్లు v2.0 (బూతులు) అండ్ తిట్లు v2.1.0 (బండ బూతులు)

నిన్న ఒక వ్యక్తి మీద నాకు భారీ కోపం వచ్చింది. నిజానికి నాకస్సలు కోపం రాదు. ఈ మాట అస్మదీయులు కూడా ఒప్పుకోరు అనుకోండి. వాళ్ళది తప్పు లేదు లెండి. మరీ సౌమ్యంగా ఉన్నా, కనిపించినా ఒకింత ప్రమాదం అని నేనే అప్పుడప్పుడూ కోపం నటిస్తూ ప్రదర్శిస్తూంటాను. ఏది చేసినా లోక కళ్యాణం కోసమే! మీకు తెలీనిది ఏముంది.?

ఇంతకీ ఎప్పుడూ కోపం రాని నాకు కోపం వచ్చిందంటే కూడా ప్రమాదమే. ఎందుకంటే ఆ భారీ కోపం మనలోపల దాచేసుకుంటే మనల్నే కాల్చేస్తుంది! ఆ వ్యక్తి మీద చూపించాలంటే, నాకొచ్చిన కోపం తీవ్రత ధ్వనించేంత తిట్టగలిగే బూతులు నాకు రావు. నాకు వచ్చిన తిట్లు ఇంకా బూతుల స్థాయికి అప్ గ్రేడ్ చెయ్యలేదు :(

అందుకని కోపం ఎంత తీవ్రంగా వచ్చిందో అంత తీవ్రంగానే ఆలోచించాను. వెంటనే ఒక ఉపాయం తట్టింది. కొంచం లేట్ అయినా కొన్ని కొత్త బూతులు అర్జెంటు గా నేర్చేసుకుని వెంటనే వాడేేయ్యచ్చు కదా వేడి వేడిగా అని. ఉపాయం అయితే తట్టింది కాని దానికి మార్గం దొరకలేదు. 30 రోజుల్లో బూతులు అని పుస్తకాలు అమ్మటంలేదు కదా? మరేమిటి దారి? పోనీ ఎవరైనా ఫ్రెండ్ ని అడిగితే "బాస్! ప్లీజ్ ప్లీజ్! నాక్కొంచం బూతులు, ఇంకొంచం బండ బూతులు అర్జెంటు గా నేర్పవా? చిన్న పని పడింది. ప్లీజ్ ప్లీజ్!" అని అడిగితే "ఏం? ఎలా కనిపిస్తున్నాను నీకంటికి నేను? గాంధీ గారికి దూరపు బంధువు కాకపోయినా అంతటి సౌమ్యుడిని. అసలు నాకు బూతులు ఎలా తెలిసి ఉంటాయనుకున్నావు?" అని అక్కడితో అగ్గకుండా నన్ను బండ బూతులు తిట్టే ప్రమాదం లేకపోలేదు. మనకి బూతులు, బండ బూతులు రావు కాబట్టి వాడు తిట్టినవి "అవి" అని తెలిసి ఏకసంతగ్రాహిలా వాటిని ముక్కుని పెట్టుకొని తర్వాత వాడుకునే అవకాశం లేదు. చూసారా బూతులు రాకపోతే ఎన్ని ఇబ్బందులో?

మరింకేదైనా దారుందా అని విపరీతంగా పనులన్నీ మానుకొని ఆలోచించాను. సడన్ గా ఒక మెరుపు మెరిసింది. బైట ఆకాశంలో! ఈమధ్య పేరుకే వేసంకాలం కాని వానాకాలం కంటే ఎక్కువగా వానలు పడుతున్నాయి మా హైదరాబాద్ లో. వాన పడనప్పుడు "చైనా" విద్యా సంస్థల భారీ ప్రకటనల్లాగా ఉరుములు, మెరుపులుతో వీర పబ్లిసిటీ హడావిడి. ఇంతకీ అలా ఆకాశంలో మెరుపు మెరియగానే నా మైండ్ లో కూడా ఒక మెరుపులాంటి ఐడియా మెరిసింది. న్యూటన్ తలమీద ఆపిల్ పడగానే ఆయనకి పెద్ద నిజం తెలిసినట్టు!

ఆ మెరుపులాంటి ఐడియా ఏమిటంటే వెంటనే ....

......

......

......

......

......

......

......

......

......

......

హమ్మా! ఆశ, దోశ, అప్పడం, వడ!

అయినా రచనలు ప్రజలని ఆలోచింపచేసేవిగా ఉండాలని చాలామంది ఘోషిస్తూ ఉంటారుగా! అందుకే ఇప్పుడు ఆలోచించడం మీ వంతు ;)

అర్జెంటు గా బండ బూతులు నేర్చుకోవాలంటే నాకొచ్చిన ఆ మెరుపు లాంటి ఐడియా ఏమిటి?

నా ఐడియా తో సరిపోయిన కరెక్ట్ సమాధానం రాసిన వారికి హాస్చర్య కరమైన బహుమతి!

గమనిక: ఆ హాస్చర్య బహుమతి నేను పెట్టబోయే ఆవకాయ ఒక హార్లిక్స్ సేసాడు అనుకుంటే వాళ్లకి నిజంగా హాస్చర్యమే! ఎందుకంటే బహుమతి అది కాదు ;)

మరో గమనిక: ఎవ్వరూ నాకొచ్చిన ఐడియా రాయకపోతే నేను దాన్ని బహిర్గతం చెయ్యదలుచుకోలేదు! ఎందుకంటే ఇక్కడ చాలామంది పెద్ద మనుషులు ఉన్నారు. వాళ్లకి కూడా ఎప్పుడైనా ఎవరిమీదనైనా పిచ్చి కోపం రావచ్చు. అప్పుడు నా ఐడియా గుర్తొచ్చి వాళ్ళు కూడా బూతులు నేర్చుకొని నా మూలంగా పాడయ్యిపోవడం, ఆ పాపం నాకంటుకోవడం నాకిష్టం లేదు :( 

Thunderstorm!

ఇవాళ పొద్దున్న అనాలో నిన్న రాత్రి అనాలో తెలీదు కాని, మా హైదరాబాద్ లో ౩ గంటలకి మొదలయ్యిన అతి భారీ వర్షం, అది కూడా వీర మెరుపులు, విపరీతమైన పిడుగుల శబ్దాలతో, రాత్రి పడడం రెండు రకాలుగా మంచిదే అయ్యింది!

ఒకటి: అదే భారీ వర్షం పగలు పడితే ఎక్కడున్నప్రజలు అక్కడే ఇప్పటిదాకా అతి వీర భయంకర ట్రాఫిక్ జామ్ లో ఉండిపోయేవాళ్ళు :(

రెండు: ఆ భయంకరమైన మెరుపులకి, కర్ణ కఠోర పిడుగుల శబ్దాలకి భయపడిపోయే జీవులు (నాలాంటి వాళ్ళన్నమాట!) శుభ్రంగా ముసుగు తన్నేసి "ధైర్యంగా" బొజ్జోవచ్చు ;) మనం భయపడిపోతున్నాం అన్న విషయం బైటకి పోక్కదు! (ముసుగులో దాచేస్తాం కదా ;) ముసుగు వేసుకుంటే ముసుగు లోపలికి పిడుగులు రాలేవు!

ఎందుకంటే చిన్నప్పుడు దెయ్యాల టాపిక్ డిస్కస్ చేసినప్పుడు (అదేమీ ప్రారంబ్ధమో ఇలాంటి భయంకర విషయాలు ఎప్పుడూ రాత్రి పూటే డిస్కస్ చేస్తాం, గుర్తొస్తాయి) అప్పుడు విపరీతమైన భయం వేసి ముసుగు గట్టిగా కప్పుకొని నిద్రోయేవాళ్ళం.(ఆ రోజుల్లో కొంతమందిని "ముసుగు వీరులు" అని పిలిచేవాళ్ళు!) ముసుగులోకి వచ్చే పవర్ దెయ్యలకి లేదన్న గాట్టి నమ్మకంతో ;)

కాబట్టి మోరల్ అఫ్ ది స్టొరీ ఏమిటంటే ముసుగులోకి దెయ్యాలకి, పిడుగులకి "నో ఎంట్రీ" !! వుయ్ ఆర్ వెరీ సేఫ్ ఇన్ ముసుగు, యు నో!!

చివరిమాట: ఎదో అనుకుంటాం కాని రైతులదే కాదు మన జీవితాలు కూడా వర్షాధార బతుకులే. మబ్బేస్తే టాటా స్కై పోతుంది. చిన్న వాన పడితే కరెంటు పోతుంది. పెద్ద వాన పడితే కొంతమంది ప్రాణాలే పోతాయి.

PS: రాత్రి పడ్డ వాన ఎన్ని "ఇంచులు" పడిందో ఇంచుమించు గా చెప్పగలను! ఈ ఫోటోలో కనిపిస్తున్న నీళ్ళల్లో నా "వాన గేజ్" మునిగిపోయింది :( ఆ నీళ్ళు ఉన్న చోట ఇంచుమించు 6 అంగుళాల లోతు ఉంటుంది. అంటే రాత్రి వాన అధమపక్షం 5 అంగుళాలు పడింది అని లోపాయికారీ భోగట్టా!

Music Sense! సంగీత, రాగజ్ఞానం

ఉత్సాహం, ఊపు వచ్చినప్పుడు గొంతెత్తి నాకు వచ్చిన, నచ్చిన పాటలు కసితీరా పాడడం నాకున్న మంచి అలవాట్లలో ఒకటి ;)

పొద్దున్నే హటాత్తుగా ఇవాళ నాకు బోల్డు పనులున్నాయని గుర్తొచ్చింది! ఎన్ని పనులంటే ఇవన్నీ ఇవాళ చెయ్యగలనా అని నాకే పెద్ద సందేహం వచ్చేన్ని! ఇలాంటి పరిస్థితుల్లో సాధారణంగా అందరూ చేసేదే నేను చేస్తాను. అదేమిటంటే ఎలాగూ ఇన్ని పనులు చెయ్యలేము కాబట్టి ఓ తెగ ఆవేశపడి, ఆయాసపడి ప్రయోజనం లేదు కాబట్టి ఎంచక్కా ఏ పని మొదలెట్టకుండా, కాళ్ళు చాపుకొని, సెటిల్ అయ్యిపోయి, ఓ పాట అందుకున్నా!

ఇలా భారీ ధ్యేయం ఉన్నప్పుడు మన వల్ల కాదని కాళ్ళు చాపుకోడానికో చారిత్రాత్మక ప్రేరణ ఉంది! అదేమిటంటే 20వ శతాబ్దంలో నేను కూడా భారత క్రికెట్ అభిమానిని. వెర్రిగా కాదు కాని నాకు కుదిరినప్పుడు మన దేశం ఆడుతున్నప్పుడు లైవ్ లో చూసి ఆవేశపడిపోయేవాడిని. తల ప్రాణం తోకకి వచ్చేది అందరినీ విమర్శించలేక :( సగటు ప్రేక్షకుడి పాత్ర అంతేగా! ఇంతకీ అసలు విషయం ఏమిటంటే ఆ రోజుల్లో ప్రత్యర్ధి జట్టు భారీ స్కోర్ (దీనికి తెలుగు మాట చెప్పిన వారికి చక్కటి బహుమతి!) చేస్తే, మనోళ్ళు వెంటనే మనకెవ్వరికీ కనిపించకుండా డ్రెస్సింగ్ రూమ్ లో చేతులెత్తేసి, నీరసంగా వెళ్లి, ఎదో తప్పదు కాబట్టి, తూతూ మంత్రం స్టైల్ లో అలా బాటింగ్ కి వెళ్లి, ఇలా వచ్చేసేవాళ్ళు :( అది నా మనస్సులో లోతుగా చొచ్చుకుపోయి అక్కడే ఉండిపోయింది. ఏమిటంటే మన వల్ల కాని పని ఏదైనా చెయ్యాల్సి వస్తే అనవసరంగా ఆవేశపడడం తగదు అని!

సరే ఆ సాంప్రదాయాన్ని పాటిస్తూ పాట మొదలెట్టా. ఏ మాటకామాటే చెప్పుకోవాలి. ఏ పాట కూడా పూర్తిగా పాడకుండా ఒక పాటలోంచి ఇంకో పాటలోకి అస్సలు అపశ్రుతులు లేకుండా అలా స్మూత్ గా వెళ్ళిపోతాను. అలా నేను ఒక రాగంలోంచి ఇంకో రాగంలో ఉన్న పాటలోకి వెళ్ళిపోవడం తరుచుగా అవుతుంటుంది. రాగమాలిక అన్నమాట ;) చిన్నప్పుడు సంగీతం నేర్చుకోక రాగాల పేర్లు పెద్దగా తెలీవు కాని, నరనరాల్లో ఉన్న రాగజ్ఞానం ఎక్కడికి పోతుంది?

ఇంత సంగీత, రాగజ్ఞానం ఉన్నా, అప్పుడప్పుడు నేను ఏదైనా ఒక సినిమా పాటకి ట్యూన్ కడదామని చాలాసార్లు ప్రయత్నించినా ఎక్కడో, ఎప్పుడో విన్న ట్యూన్ వస్తుంది కాని చస్తే కొత్త ట్యూన్ తట్టి చావటం లేదు :(

ఈ జన్మకింతే! ఒకడు కట్టిన ట్యూన్స్ పాడుకోవాల్సిందే.

ఇంతకీ మళ్ళీ పొద్దున్నే పాడిన పాట దగ్గరికొస్తే, గంభీరంగా "దేవీ! శ్రీదేవీ!!" అన్న పాట మంచి మందస్థాయిలో ఎత్తుకున్నా! అలా అలా పాడుతూంటే నాకు తెలీకుండానే "కొలువై ఉన్నాడే! ఆ దేవదేవుడు!" పాటలోకి హై పిచ్ లో వెళ్ళిపోయాను! ఈ రెండూ ఒకే రాగం అని నా నమ్మకం! మీరెవరైనా సంగీతం నేర్చుకుంటే కాస్త ఆ రాగం పేరు చెప్పి ఓ 100 గ్రాములు పుణ్యం పార్సెల్ కట్టుకోండి ;)