Budatha Bharatham!

Here's a story of mine titled "Budatha Bharatham" in Telugu which was published in 1997! I used to write in those good olden days when I had more spare time!

 Since its difficult to read the above am again pasting it here!


బుడత భారతం

ఈ రోజుల్లో పిల్లలతో వేగడం చాల కష్టం. ఆడ పిల్లలైతే మరీను! అఫ్ కోర్సు..పెద్ద వాళ్లతో వేగడం కూడా కష్టమే. వాళ్లతో వేగం. ఉడుకుతాం! అది వేరే కథ. మరో సారి మనవి చేస్తాను.

ఈ చిన్న పిల్లలకి కొంచెం కూడా మంచి మర్యాదలు లేకుండా పోతున్నాయి. ఫర్ ఎగ్జాంపుల్ బుడుగుని పిల్చి "బుడుగు బుడుగు నీ పేరేమిటమ్మా?" అనడిగేమనుకుందాం.

"నే చెప్ఫను ఫో" అంటాడు

మరీ ఓవర్ అయితే "నీకెందుకు చెప్పాలి" అని ఎదురు ప్రశ్న వేస్తాడు.

మా బుజ్జులుగాడు మరీను. నిండా నాలుగేళ్లయినా లేవు. అయితేనేం విపరీతమైన individuality డెవలప్ చేసాడు. బహుశా వాళ్ళమ్మ ట్రైనింగ్ ఏమో!

ఏమో ఏమిటి? ఆవిడ గారి కోచిన్గే. అనుమానం లేదు. 

ఆవిడ గారేమో జిజియాబాయి లాగ వాడేమో జూనియర్ శివాజీ లాగ తెగ ఫీలయిపోయి వాడికి నాన్ స్టాప్ ఏదో ఒకటి నూరి పోస్తూనే ఉంటుంది. చరిత్రలో శివాజీ ఫాదర్కి ఎంత రోల్ ఉందొ మా కొంపలో నా పరిస్తితీ అంతే!   

ఆవిడ గారి కోచింగ్ ఫలితమా అని వీడు మాత్రం తాను పట్టిందసలు కుందేలే కాదనే స్థితికి ఎదిగి పోయాడు.

ఓరోజు రాత్రి ....

మా వీర మాతాజీ మా బుజ్జులుగాడ్ని ఎంటర్టైన్  చేసే డ్యూటీ నాకు వేసి, ఆవిడ హాయిగా స్టార్ మూవీస్ పెట్టుకొని సెటిలయిపోయింది

మావాడి ఎంటర్తైన్మెంట్  ఛానెల్ అంటే స్టార్  ప్లస్ నేనేనన్నమాట


ఏం చేస్తాం ?

కట్టుకున్నాక, కన్నాక తప్పదు కదా! సరే ఎంటర్ టైన్ చెయ్యడం ప్రారంభించాను. 

ఓ చిన్న రబ్బర్ ముక్కని  చేతిలో పెట్టి గుప్పిట మూసి "ఇందులో ఏముందో చెప్పుకో చూద్దాం" అన్నాను.


"ఏనుగు" అన్నాడు ఠాకీమని    


నాకు గుండాగినంత పనైంది, వాడితో  వేలాకోలం కాదు. ఏనుగని  ఊరుకుంటే ఫర్వాలేదు. కాని దాన్నిప్పుడు తెమ్మన్నా తెమ్మంటాడు. ఇలాంటి విషయాల్లో తాత్సారం పనికి  రాదు.  


"అంత  పెద్ద ఏనుగు ఇంత  చిన్న చేతిలో ఎలా ఉంటుందిరా?" అన్నాను.


"అయితే సర్లే. ఏనుగు కాదు" అన్నాడు.


అమ్మయ్య. గండం  గడిచింది.


నా అంచనా తప్పు. గండం గడవలేదు. మొదలయ్యింది.


"ఏనుగు కాదు. దాని పిల్లుంది" అని కంటిన్యూ  చేసాడు.


చచ్చేం. కథ మళ్లీ  మొదటికొచ్చింది. లాభం  లేదు. ఈ ఆటని ఇంతటితో ఆపక పోతే పరిస్థితి  డేంజెర్ గా మారే ప్రమాదముంది.


వెంటనే పిడికిలి విప్పేసి "చూడు ఏముందో" అన్నాను.


బుజ్జులు గాడు పిల్ల పోలీసు లెవెల్లో నన్ను వీర అనుమానంగా చూస్తూ "ఏనుగు పిల్లేది" అన్నాడు.


"వాళ్ళ మమ్మీ దగ్గరికేల్లిపోయిందోచ్" అన్నాను. మమ్మీ అని గుర్తు చేస్తే వాడి మమ్మీ దగ్గరికి వెళ్తాడు ఎమోనన్న ఆశతో. పిల్ల వెధవకి నమ్మకం కుదరలేదు. వీడెప్పుడూ ఇంతే. ఛస్తే నా మాట నమ్మడు.  వాళ్ళమ్మ కోచింగు మరి.


నీ జేబులు చూపించమన్నాడు. నేను చూపించే వరకు ఆగకుండా వాడే వెదికేశాడు.


"నా ఏనుగు పిల్లని  నాకిచ్చేయ్యి" అన్నాడు. అది "నీదేప్పుడయ్యింది" అని లా పాయింట్ లాగేను.


వీడేదో సొషలిస్ట్ లాగున్నాడు. దేశంలో వన్నీ వాడివే నని  వాడికో గట్టి నమ్మకం.


"అది నాదే. నాకిచ్చేయ్. లేక పోతే ఏడుస్తా" నని బెదిరించాడు. మా వాడి దగ్గర ఇదో కన్వీనియన్సు ఉంది. టీవీ ప్రోగ్రామ్ముల్లా ముందు అనౌన్స్ చేసి ఏడుపు కార్యక్రమం ప్రారంభిస్తాడు.  ఓ సారి ప్రారంభిస్తే ఇకంతే. టీవీ కైనా ప్రసార సమాప్తి, అంతరాయాలు ఉంటాయి కాని మావాడికి ఉండవు.


"ఏనుగు పిల్ల వాళ్ళ మమ్మీ దగ్గరకి వెళ్లి బోజ్జుంది" అన్నాను.


"అయితే దాన్ని,  దాని మమ్మీని కూడా తే" అన్నాడు. "అంతే కాదు. పిల్ల నాకు. మమ్మీ నీకు" అని వాటాలు కూడా పంచేశాడు.


"నాకు ఇల్లు తెలీదు కదా ఎలా తేను" అన్నాను. "నువ్వు అద్దబాలు చెప్తున్నావు" అని స్టేట్మెంట్ ఇచ్చేసి, చెంగున గెంతి వాళ్ళ మమ్మీ దగ్గరకెళ్ళి నా మీద "ఎఫ్ ఐ ఆర్" ఇచ్చేసాడు.


ఇంకంతే. ఆవిడగారు నాకో గంట లెక్చరు. "పగలంతా నేనే అడిస్తాను కదా. రాత్రి పూట కాస్సేపు ఆడించమంటే ఏడిపిస్తారా? అయినా వాడు నాకోక్కర్తికేనా కొడుకు. మీక్కాడా. భాధ్యతల్ని ఇద్దరూ షేర్ చేసుకోవాలి" స్త్రీ వాద ధోరణిలో సాగుతోందా లెక్చరు.


ఆవిడకి అర్ధం  కాదుగాని నేను ఆఫీసు పని చేస్తే ఆవిడ ఇంటి పని చేస్తుంది. అదే షేరింగు. నేను వాడ్ని ఎడిపించాన వాడు నన్ను ఎడిపించాడా?


నా వల్ల కాదు. వీడితోనూ. వీడి మమ్మీతోనూ.కానియ్యండి. ఏం చేస్తాం? కట్టుకున్న ఖర్మం. కన్న ప్రారబ్ధం.


ఇంకో రోజు.... మంచం  ఎక్కగానే ముసుగేసుకున్నాడు. చీకట్లో  భయం వాడికి. అయితే అర్థ రాత్రి దాక పడుక్కోడు. నన్ను పడుక్కోనివ్వడు. అలా ముసుగులోంచే మాట్లాడుతూ ఉంటాడు.


అందుకే వాడ్ని  ముసుగు వీరుడని పిలుస్తూంటాను. అలా ముసుగులోంచే ఓ డిక్లరేషన్ చేసాడు.


"నేనూ మమ్మీ పెళ్లి చేసుకుంటున్నాము" అని. తెల్లబోయాను.వీడికీ వయసులో ఇదేం బుద్ధి.?


"అదెలా కుదుర్తుంది. మమ్మీ నా పెళ్ళాం కదా?" అన్నాను. "అయితే ఏం. నేను కూడా చేసుకోవచ్చు" అన్నాడు.


"అదేం కుదరదు. ఒక పెళ్ళానికి ఒకడే మొగుడు కదా" అన్నాను లీగల్ పాయింటు లాగుతూ.


"కాదు. అయిదుగురు మొగుళ్ళు"  ముసుగులోంచి ఆకాశవాణి  సెలవిచ్చింది. నాకు మతి పోయింది.


వీడు చేసుకుంటే చేసుకున్నాడు. ఈ అయిదుగురి లేక్కేంటి? అదే అడిగాను. "మొన్న టీవీలో చేసుకుంది  కదా" అన్నాడు. వీడి టీవీ పరిజ్ఞానం పాడుగాను.


"అదెప్పుడో. చాలా రోజుల కిందటి మాట. ఇప్పుడలా కుదర్డు. ఒక పెళ్ళానికి  ఒకడే మొగుడు" అని గట్టిగా చెప్పాను.


"అదేం కుదర్డు. నేను మమ్మీని  పెళ్లి చేసుకోవాల్సిందే" అన్నాడు నాకంటే గట్తిగా


స్టార్ మూవీస్ లో సినిమా  అయ్యిపోయినట్టుంది. "పోన్లేరా కన్నా. అలాగే చేసుకుందువుగాని. మీ డాడీ మాటలు పట్టించుకోకు" అని వాళ్ళ మమ్మీ రంగప్రవేశం చేసింది.


ఇంకేం. ఆవిడ సపోర్టుతో వాడు రెచ్చిపోయాడు. వీళ్ళిద్దర్నీ ఇక ఆపకపోతే నా బతుకు మైనారిటీ పార్టీ గతే!

"ఇలా అయిదుగురు మొగుళ్ళు పూర్వం రాజుల కాలంలో ఉండేవాళ్ళు. ఇప్పుడు రోజులు మారిపోయాయి. రాజులు లేరు" అన్నాను.

"మళ్లీ అద్దబాలు చెప్తున్నావు. మొన్న నీ ఫ్రెండ్ సుబ్బరాజు వచ్చాడుగా?" అన్నాడు.

వీడు పెద్దయ్యాక లాయర్ అయ్యేట్టున్నాడు. "ఆ రాజు వేరు. ఈ రాజు వేరు" అన్నానే కాని వాడు వింటేనా?

ఇంకా తెల్ల జెండా ఎగరేశాను. అక్కడితో ఆగలేదు. "నువ్వు నా పెళ్ళికి రావద్ద"న్నాడు. ఎందుకంటే అదంతే అన్నాడు.

మళ్ళీ కాస్సేపయ్యాక "పోన్లే...రా" అన్నాడు. వీడిలా తయారవ్వడానికి కారణం వీడి మమ్మీనే.

వాడ్ని ఓ బాల ప్రహ్లాదుడిలాగ పెంచి వాడిలో బాగా భక్తి డెవెలప్ చేసింది. చేస్తే చేసింది కాని నన్ను మాత్రం హిరణ్యకశిపుడి లాగ ట్రీట్ చేస్తున్నాడు.

వీడెప్పుడు పెద్దవాదావుతాడో? నా కస్టాలు ఎప్పుడు తీరతాయో?